Αγαπημένα κομμάτια από Sons Of Anarchy

Το Sons Of Anarchy έφερε στη μικρή οθόνη την κουλτούρα του μοτοσικλετιστή. Του λεγόμενου και “Τσοπερά”στα νεοελληνικά.

Έφερε μια παλιά μόδα, ας την πούμε, στο προσκήνιο. Γιατί, κακά τα ψέματα, η συγκεκριμένη “στάση ζωής” (αν ήταν κάποτε κάτι τέτοιο), έχει αρχίσει να σβήνει.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το τέλος της σειράς.

Πλέον βέβαια, οι λάτρεις της Harley Davidson μπορούν να παρηγορηθούν με το Mayans. Αν και δεν έχει ακουμπήσει το μέγεθος του Reaper, είναι μια καλή προσπάθεια.

Αλλά δεν είναι το θέμα μας η σειρά, εδώ γράφουμε για μουσική.

Θα παρουσιάσω πέντε κομμάτια που με έκαναν να αγαπήσω τη σειρά ακόμη περισσότερο. Μέχρι και την τέταρτη σεζόν, οι μουσικές καθήλωναν τον θεατή.

Μετά άρχισε μια ελαφριά κοιλιά, αν εξαιρέσουμε τον θάνατο που μας στιγμάτισε όλους.

Και λίγο έλειψε να μας κάνει να κόψουμε  το Sons Of Anarchy και να αρχίσουμε να βρίζουμε τον Kurt Sutter στο twitter. Το τελευταίο το έκανα.

Ξεκινάμε. Let’s Roll bitches.

~~{}~~

Το κομμάτι του Bob Dylan σε ένα εξαιρετικό cover.

Το ακούμε στο πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της σειράς. Στο αποτρόπαιο γεγονός που συμβαίνει στην Jemma.

Αν και το τραγούδι είναι σχετικά εύθυμο στον ήχο του, παρουσιάζει μια εξαιρετικά άσχημη κατάσταση. Κι είναι και η αρχή για μια διαμάχη που θα καθορίσει το μέλλον των μελών της λέσχης.

Και τις εξελίξεις και δραστηριότητες τους με τον υπόλοιπο κόσμο των παρανόμων.

Αν και αυτό θα συμβεί στην επόμενη σεζόν.

Η αγωνία της  βίαιης σκηνής από τη μια και του ξέφρενου πάρτι από την άλλη, δένει απίστευτα με το κομμάτι των Lions.

~~{}~~

Πολλές καλές μουσικές και πολλές πίκρες κέρασε το Sons Of Anarchy.

Μια μικρή γεύση της μεγαλύτερης πίκρας ήταν το δεύτερο επεισόδιο της πέμπτης σεζόν. Ένας μαινόμενος Opie εναντίον ενός σερίφη και το κομμάτι αυτό να παίζει.

Μια μεταγωγή στη φυλακή και μια ματιά με τον καλύτερο του φίλο. Kαι το κομμάτι να συνεχίζει να παίζει.

Από τις πιο δυνατές μουσικές στιγμές της σειράς και από τις ωραιότερες σκηνοθεσίες η συγκεκριμένη σκηνή.

Και κάπου εκεί καταλαβαίνουν όλοι πως ο χαρακτήρας που άξιζε στη σειρά ήταν ο Opie.

Και όχι, δεν θα αναφερθώ καν στο τέταρτο επεισόδιο της πέμπτης σεζόν.

~~{}~~

Και πάμε στην τέταρτη σεζόν του Sons Of Anarchy.

Οι πολύ καλές μουσικές επιλογές ισοφαρίζουν την μέτρια πλοκή της. Μια από τις καλύτερες επιλογές είναι το Family. Ακούγεται στο πέμπτο επεισόδιο λίγο πριν το τέλος.

Οι βασικοί χαρακτήρες βρίσκονται σε μια σύγχυση, ο πρωταγωνιστής μας είναι μπερδεμένος και οι στίχοι δίνουν τη βαρύτητα που χρειάζεται στην σκηνή.

Μια προδοσία που έρχεται, μια σχέση που φτάνει σε ένα τέλος, ένας πατέρας που αποφεύγει τα παιδιά του.

Όλα αυτά περιλαμβάνουν οι παρακάτω στίχοι:

“So bum me a cigarette, buy me a beer / Till i’m happy to be here, happy to be here

With all of my family, hookers in heels / And the men who watch them like hungry black eels.”

~~{}~~

Πάλι δεύτερη σεζόν, δωδέκατο επεισόδιο αυτή τη φορά.

Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της λέσχης, όσο κι αν δε φάνηκε. Τα μέλη αποχαιρετούν τις γυναίκες τους και πηγαίνουν να συναντηθούν με την “Άρια Φυλή” σε ένα ραντεβού θανάτου.

Μια συμμαχία των υπόλοιπων “παρανόμων” θα δώσει σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι κάτι παραπάνω ένα πολύ καλό μάθημα.

Το ρεφρέν του κομματιού δίνει την ένταση που χρειάζεται και η σκηνή της διαδρομής παρέα με την μουσική ακόμη είναι χαραγμένη στο κεφάλι μας.

Στο κεφάλι μου.

Ελπίζω να μην είμαι ο μόνος.

~~{}~~

Έβδομη και τελευταία σεζόν, τελευταίο επεισόδιο, τελευταία σκηνή.

Ο Jax έχει αποφασίσει τι θα συμβεί και καταδιώκεται. Έχει συνομιλήσει με το νεκρό πατέρα του. Όσο παράλογο κι αν φαίνεται ή ακούγεται κάτι τέτοιο.

Το σημαντικότερο που βλέπουμε είναι ότι τον έχει επιτέλους καταλάβει. Έχει καταλάβει τί ήθελε από την λέσχη του.

Οι στίχοι είναι ένα μαχαίρι στην ψυχή όλων εμάς που περιμέναμε κάθε Τετάρτη ξημέρωμα να δούμε το Sons Of Anarchy.

Και η φαινομενική αλληγορία της όλης σκηνής του τέλους, δίνει το Αμλετικό φινάλε που είχε υποσχεθεί ο Kurt Sutter.

~~{}~~

Τώρα, όσον αφορά την σειρά, για εμένα είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει.

Αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη και γνώμη. Και του καθενός είναι σεβαστές και οι δύο.

Είναι σίγουρα μια από τις λίγες σειρές με εξαιρετική μουσική, για αυτόν το λόγο διάλεξα και πέντε κομμάτια που θεωρώ ότι αξίζει να ακουστούν.

Από όλους, όχι μόνο από ανθρώπους που έχουν δει τη σειρά ή θέλουν να τη δουν κάποτε.

~~{}~~