Καλοκαίριασε. Ειδησάρα σε λέω. Για όσους χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς και ταλαιπωρίας, σήμανε και το ξεκίνημα της ανάβασης τους Γολγοθά.

“Ω ρε πούστη”, φωνάζει η φωνή της λογικής και της συνείδησης.

Από τέλη του Μάη έως και τον Σεπτέμβριο περίπου διαρκεί η ανάβαση και πολλοί συνάνθρωποι βιώνουν έντονα συναισθηματικές στιγμές μέσα σε:

λεωφορεία – τρόλεϊ – μετρό και ότι άλλο υπάρχει.

Επειδή είμαι Θεσσαλονικιός δε μπορώ να εκφέρω άποψη ούτε για τραμ – τρόλεϊ ή όπως αλλιώς το λένε οι φίλοι στον νότο, αλλά βέβαια ούτε και για μετρό (μη γελάτε).

Οπότε έμεινε το λεωφορείο που ίσως είναι και η χειρότερη επιλογή αστικής συγκοινωνίας.

Θα προσπαθήσω να δώσω έμφαση σε σημεία που θα κάνει την πορεία του καθένα μας από το σπίτι στη δουλειά πιο εύκολη.

Και πιο άνετη. Και λιγότερο σιχαμερή.

Πάμε.

~~

Αγαπητέ οδηγέ του αστικού, με βλέπεις και τρέχω σαν το μουρλό ένα μεσημέρι που ο υδράργυρος αγγίζει τους χίλιους βαθμούς προς την στάση όπου φορτώνεις κόσμο.

Μην ξεκινάς, απλά περίμενε ένα τέταρτο του λεπτού να έρθω να χωθώ κι εγώ.

Αν με αφήσεις πίσω θα με καταδικάσεις να ψήνομαι για ένα εικοσάλεπτο τουλάχιστον στον ήλιο, με αποτέλεσμα να ιδρώσω περισσότερο από όσο είμαι ήδη ιδρωμένος, οπότε θα κάνω πιο δύσκολη την ζωή των συνεπιβατών μου στο επόμενο λεωφορείο.

Οπότε αν περιμένεις για λίγο σώζεις κι εμένα και βοηθάς και τους συνεπιβάτες του επόμενου δρομολογίου.

Νιώσε το πια αυτό και μη χαμογελάς χαιρέκακα όποτε με αφήνεις στη στάση να σε μουτζώνω.

~~

Επίσης αγαπητέ μου οδηγέ:

όταν το καλοκαίρι είναι φίσκα το λεωφορείο σου και εννοώ τη φίσκα που ο κόσμος βγάζει τις μουσούδες του από τα παράθυρα να πάρουν αέρα, ακόμη κι αν βρεις άνοιγμα την ώρα αιχμής στον δρόμο, ΜΗΝ τρέχεις σαν το δαιμονισμένο.

Το τρέξιμο της μαούνας σου θα κρατήσει κάτι δεύτερα, ενώ με το πρώτο φρενάρισμα οι πίσω θα βρεθούν δίπλα σου και οι γιαγιάδες  θα αρπάζουν εμένα για ακουμπιστήρι μη γκρεμοτσακιστούνε.

Κάν’ το άποψη και στάση ζωής μπας και σωθεί κάνας χριστιανός φέτος.

~~

Τώρα, αγαπητοί ελεγκτές, εάν ακόμη υπάρχετε:

όσο κι αν καταλαβαίνω τη δουλειά που επιλέξατε κι όσο κι αν σας συμπονώ γιατί κι εσείς ξεροψήνεστε το μεσημέρι όταν μπαίνετε για έλεγχο στο αστικό, μην ζαλίζετε μυαλά και μην επαναλαμβάνεστε.

Είπατε εισιτήριο, έπιασα το μήνυμα, θα το βγάλω όταν έχω ελεύθερο κάποιο χέρι γιατί τώρα κρατιέμαι με το ένα επειδή ο παλαβός μπροστά βρήκε άνοιγμα και τρέχει.

Ταυτόχρονα με το άλλο χέρι μου έχω γραπώσει τη γιαγιά για να μην φύγει στο παράθυρο.

Δεν είμαι λαθρεπιβάτης, δεν είμαι τρομοκράτης. Το εισιτήριο θα το δείτε αλλά δεν θα πεθάνω κιόλας στην προσπάθεια μου να σας το δείξω.

Νιώστε λίγο κι εσείς μήπως και προχωρήσουμε κανένα βήμα παραπέρα.

~~

~~

Τώρα αγαπητοί μου συνεπιβάτες και συνοδοιπόροι,

αγαπητοί προσωρινοί συγκάτοικοι της μαούνας και του αστικού, ας δούμε μερικά βασικά βήματα που θα μας βοηθήσουν όλους να περάσουμε όσο καλύτερα γίνεται στην διαδρομή μας:

Κυρία με το ύφος της τάδε βασιλικής οικογένειας,

όταν ανοίγει η πόρτα και κάθεσαι ακριβώς μπροστά της, προχώρα να ανέβουν οι “από κάτω.”

Μπορεί να τους βλέπεις σαν τη μούργα και σαν τους δούλους που σου πλένουν τα ρούχα αλλά σε βεβαιώνω δεν έχετε καμία διαφορά.

Στην τελική κι εσύ αστικό χρησιμοποιείς, οπότε άλλαξε το ύφος και βοήθα την κατάσταση να χωρέσουμε όλοι.

Καλά μην αλλάξεις το ύφος σου, απλά βοήθα. Απλά προχώρα να μπει ο κόσμος στο λεωφορείο, απλά ακολούθα τη λογική που αναπτύσσει ο οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί ένα αστικό μέσο συγκοινωνίας.

~~

Πιτσιρίκο που πας βόλτα με την παρεούλα σου και θέλεις να κάνεις και χαβαλέ αλαλάζοντας αηδίες μεσημεριάτικα,

μην το κάνεις γιατί όλο και κάποιος θα έρθει να σε σβερκώσει.

Αντί να μιλάς για πράγματα που ποτέ δεν έκανες και δεν θα κάνεις, σήκω να καθίσει κάνας χριστιανός που φαίνεται ότι από το πρωί μέχρι τώρα δούλευε και έχει ανάγκη τη θέση.

Δεν έχει ανάγκη να σε ακούει να λες αυτά που λες.

Κι όχι μόνο τα λες, αλλά τα φωνάζεις κιόλας, τόσο υπερήφανος. Σταμάτα γιατί νευριάζεις κόσμο. Κι εμένα.

Μην το κάνεις. Θα σου ορμίσω.

~~

Θείο μερακλή, θείο άρχοντα και λεβέντη που έχεις ανοίξει το πουκάμισο μέχρι τα κάτω σου και ο ιδρώτας ρέει,

σε παρακαλώ πολύ, ΜΗ με ακουμπάς.

Δεν είμαι μυγιάγγιχτος αλλά δε θέλω γενετικό υλικό δικό σου κοντά μου, γύρω μου, μπροστά μου, επάνω μου. Να βγούμε για ένα ποτό πρώτα τουλάχιστον.

Κρατήσου από κάπου αλλά μην φέρνεις όλο το κιμπαριλίκι σου μπροστά μου και δίπλα μου. Σιχαίνομαι.

Δεν είναι λογικό να στέκεσαι μπροστά στον οποιονδήποτε άγνωστο συνάνθρωπο σου με ανοιχτό το πουκάμισο σου.

Καλοκαιριάτικα. Σε αστικό.

Λογική ρε παιδιά, λογική. Λογική ρε θείο.

~~

Τέλος αγαπητοί φίλοι και συνιδιοκτήτες της διαδρομής του αστικού λεωφορείου,

όλοι γνωρίζουμε πως το καλοκαίρι λήγουμε πιο γρήγορα από το χειμώνα. Πριν βγείτε ρε παιδιά από το σπίτι ρίξτε κανένα μπάνιο και βάλτε και κανένα αρωματάκι μπας και επιβιώσουμε ως το τέλος της διαδρομής.

Ναι, έτσι πεζά και ωμά, ρεαλιστικά.

Βοηθήστε όλοι να πάει καλά κι αυτό το καλοκαίρι και να μην βρεθούμε σε αμήχανες και σιχαμερές καταστάσεις.

Αυτά τα ολίγα για τα αστικά, διαδώστε μπας και βοηθήσουμε έστω και λίγο τους συντρόφους που παλεύουν εκεί μέσα με θηρία και ανθρώπους.

Και να θυμάστε ότι δεν ταξιδεύουμε μόνοι μας, υπάρχουν κι άλλοι.

Σεβαστείτε τους άλλους.

Αμήν, φιλιά στα μάγουλα και στα κωλομέρια.

~~

Μοιραστείτε το: