Το 2007 κυκλοφόρησε μια ταινία που έμελλε να αλλάξει τις αντιλήψεις πολλών ανθρώπων για τη ζωή και τις αξίες της.

Το Into the Wild βασίστηκε στο βιβλίο του Jon Krakauer το οποίο κυκλοφόρησε το 1996 με τον ίδιο τίτλο και η ιστορία του περιγράφει την πραγματική περιπέτεια του Christopher McCandless.

Το βιβλίο είναι μια συνέχεια ενός άρθρου του Krakauer σε ένα περιοδικό με τίτλο “Outsider” το 1993, το οποίο τιτλοφορείται ως «Ο θάνατος ενός αθώου».

Αναφέρεται στο θάνατο του Christopher.

Η ιστορία του Christopher McCandless είναι γνωστή σε μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού αλλά και του τηλεοπτικού πλέον.

~~

Μετά από την αποφοίτηση του από το κολέγιο αποκόπτει κάθε επικοινωνία με την οικογένεια του, δωρίζει όλες τις οικονομίες του και ξεκινά να ταξιδεύει σε περιοχές των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Μετά από κόπο και με μηδαμινά εφόδια καταλήγει στην Αλάσκα το 1992 και επιβιώνει για εκατό ημέρες. Ένα χρόνο αργότερα βρίσκεται νεκρός μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο.

Μέσω της ανάγνωσης ενός ημερολογίου του Christopher , η αιτία θανάτου του κατέληξε να είναι τροφική δηλητηρίαση, καθώς μην έχοντας κάτι άλλο για να τραφεί κατέληξε σε δηλητηριώδεις καρπούς χωρίς να το γνωρίζει.

Οι τελευταίες σελίδες του ημερολογίου του αναφέρουν πως οι προμήθειες τελείωσαν και η Πατάτα, όπως έλεγε τον καρπό, δεν τρώγεται πλέον.

~~

Η πολύ καλή μεταφορά της ιστορίας στον κινηματογράφο έδειξε να αγγίζει το κοινό και πολύ γρήγορα να επηρεάζει και μεγάλο κομμάτι του.

Ίσως να ήταν ένα ερέθισμα που περίμενε το οποιοδήποτε κοινό για να καθίσει και να σκεφτεί τις επιπτώσεις της κοινωνικής πραγματικότητας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων όσον αφορά  την φύση και να προσπαθήσει να κάνει κάτι για αυτό.

Ίσως για το χειρότερο, ίσως για το καλύτερο.

Ίσως επίσης κάποιες συμπεριφορές να ήταν υπερβολικές, ίσως κάποιοι φυσιοδίφες και ακτιβιστές να πήραν πολύ σοβαρά την ιστορία και να έχασαν την ουσία της.

Δεν χρειάζεται να μείνουμε σε δάση και να αρνηθούμε το οτιδήποτε κάνει την ζωή μας ευκολότερη. Με μέτρο, χωρίς ακρότητες και με προσήλωση στον οποιοδήποτε στόχο μπορούμε να καταφέρουμε κάτι.

Βεβαίως αυτό είναι και στην κρίση του καθενός.

~~

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί που θεωρούν υπερβολική την αντίδραση και την πράξη του Christopher.

Τον αποκαλούν ένα αντικοινωνικό όν με ψυχολογικά προβλήματα που δεν μπορούσε να λειτουργήσει με ανθρώπους γύρω του, γι’ αυτό και επέλεξε την αυτοεξορία.

“Δικαίωμα του να αντιδράσει όπως θέλει σε μια κοινωνία καταναλωτών” απαντά η άλλη πλευρά.

“Είχε καταλάβει νωρίς πως η υπερκατανάλωση και ο υλισμός είναι οι νέοι θεοί και απλά δεν ήθελε να τους προσκυνήσει” απαντώ εγώ.

 Καλώς ή κακώς, είχε δίκιο στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Φοβόμαστε το Into the Wild όλοι μας, ο καθένας για διαφορετικό λόγο.

Σε κάποιον θυμίζει μια κατάσταση πρωτόγονη και δεν θα ήθελε ποτέ να την βιώσει, οπότε το φοβάται.

Σε άλλον εκθειάζει τη μεγάλη αλλαγή που οραματίζεται στον κόσμο αλλά δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει τίποτα για να την καταφέρει, οπότε το φοβάται.

Σε άλλον προάγει μια εικόνα ανθρώπου που σιχαίνεται για δικούς του λόγους και πρέπει να το μισήσει, οπότε το φοβάται.

Κι άλλες κατηγορίες ανθρώπων που το φοβούνται θα υπάρχουν αλλά δεν έχω μιλήσει προσωπικά μαζί τους, μόνο με τους παραπάνω.

~~

Εμένα μου φέρνει στο μυαλό το άγνωστο, οπότε το φοβάμαι κι εγώ. Αλλά το κατατάσσω και στις καλύτερες ιστορίες που έχω παρακολουθήσει, στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και στις καλύτερες ταινίες που έχω δει.

Και την ταινία ντύνει και η ωραιότερη μουσική που ίσως έχει παίξει στον κινηματογράφο.

Τραβηγμένο αυτό για την μουσική, όπως και η ιστορία του Christopher . Αλλά πραγματικότητες και οι δύο.

~~

Μοιραστείτε το: