Δώστε μουσικά covers στο λαό

Τώρα που πήρα φόρα, θα συνεχίσω τη φάση με το μουσικό countdown / αφιέρωμα / θύμηση και προτίμηση τραγουδιών – μουσικής. Τί έχουμε σήμερα;

Αγαπημένα covers κομματιών.

Για πολλούς μουσικόφιλους ιεροσυλία. Ρε δε πά να γαμηθείτε;

Την παροιμία “ο μαθητής ξεπερνά το δάσκαλο” τη γνωρίζουμε όλοι και πολλές φορές βλέπουμε πως ισχύει.

Σε οποιαδήποτε τέχνη, ο μαθητευόμενος βγαίνει καλύτερος τεχνίτης από το μάστορα, ο μαθητής καλύτερος θεωρητικός του καθηγητή του.

Κάπως έτσι συμβαίνει και στη μουσική. Que sera, sera.

Σήμερα θα παρουσιάσω κάποια κομμάτια που οι επανεκτελέσεις τους (covers για τους ιθαγενείς) ξεπερνούν κατά πολύ την αρχική μορφή του κομματιού.

Πάντα, βεβαίως, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για κανένα κομμάτι. Δε θα θίξω συναισθήματα που μπορεί να δημιουργεί. Ούτε τί είδους μουσικές επιρροές έχει. Ούτε κρυφά μηνύματα.

Μάλλον, θα το κάνω. Για ένα ή δύο πολύ πρωσοπικά κομμάτια.

Θα αναφέρω και θα γράψω κάτι για τα covers, απλά για τον οποιονδήποτε δε γνωρίζει τις συγκεκριμένες εκτελέσεις των τραγουδιών.

Αν θα ήθελε να ακούσει μια λιγότερο ή περισσότερο διαφορετική προσέγγιση τους, ιδού.

Για άλη μια φορά, lets roll bitches.

Όπως λέμε και στην Κοζάνη.

~~{}~~

Την εκτέλεση την άκουσα σε ένα τρέιλερ ή σε κάποιο επεισόδιο του Walking Dead, τότε που η σειρά δεν είχε βαλτώσει.

Καμία σχέση με την πρώτη εκτέλεση του κομματιού που ήταν μια χαρουμενιά χωρίς λόγο. Αυτό το cover είναι πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό με τα φωνητικά να κυριαρχούν. 

Πολύ καλό.

~~{}~~

Εδώ έχουμε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και με αλλαγμένους τους στίχους του Γκάτσου σε κάτι πιο παραμυθένιο από μια Ανατολή του παλιού καιρού.

Πολύ καλή εκτέλεση και προσωπικά μου αρέσει περισσότερο από την αρχική της. Είναι και το κόλλημα με τους Raining Pleasure. Τί να κάνω;

~~{}~~

Σε μια ζωντανή εμφάνιση, ο Τσέστερ απέδειξε με συνοδεία ένα πιάνο πόσο χαρακτηριστική φωνή έχει.

Δίνει τελείως διαφορετική τροπή στο κομμάτι και τον γουστάρουμε για αυτό.

Δεν θα μείνει τυχαία στην ιστορία σαν ένας από τους καλύτερους vocalists στην μέταλ σκηνή. Στη ροκ σκηνή.

Στη μουσική γενικά.

~~{}~~

Η μπάντα που είναι συνδεδεμένη με το Nu-Metal. Η μπάντα που το πέρασε στο πάνθεον. Η μπάντα που το έκανε πρώτη. Ακούς προδότη;

Οι Korn δείχνουν πως ξέρουν να παντρεύουν κλασικούρες με νεοτερισμούς και να βγάζουν κομματάρες. Τόσο απλά.

Επίσης, ξέρουν πώς να μαθαίνουν τους Floyd στα πιτσιρίκια.

~~{}~~

Κάπου το 2005, ο Marco αποφασίζει να μας δείξει τις φωνητικές του ικανότητες και τα καταφέρνει περίφημα.

Όχι μόνο απογειώνει το κομμάτι φωνητικά, αλλά μας δείχνει πως είναι κάτι περισσότερο από ένας μπασίστας και οι Nightwish είναι πολλά περισσότερα από μια γκοθομεταλογκρουβίσια μπάντα.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όπως και η ίδια η μπάντα.

~~{}~~

Για την απόλυτη σειρά της τελευταίας εκατονταετίας, Sons Of Anarchy, δε θα γράψω κάτι.

Η μουσική ήταν απίστευτη και το συγκεκριμένο κομμάτι το αποδεικνύει.

Τέλος δεύτερης σεζόν, τρέξιμο και ξυλίκια με το κομμάτι αυτό να βαράει. Τι να λέμε τώρα;

Να τη δείς εάν δεν την έχεις δει. Και να ακούσεις και τα κομμάτια που παίζουν σε κάθε επεισόδιο. Υπάρχουν διαμάντια.

~~{}~~

Καλύτερο από το πρωτότυπο. Ατμοσφαιρικό μέχρι αηδίας και τα φωνητικά ανατριχιάζουν.

Ασψολήθηκα με τους Tiamat μετά την εφηβεία. Τους έχω συνδυάσει με ένα πολύ άσχημο περιστατικό που μου συνέβη. Ειδικότερα το παραπάνω κομμάτι.

Αν δεν το έχετε ακούσει σταματήστε να διαβάζετε και κάντε το. Κάντο, εάν είσαι μόνος σου. Αλλά καλύτερα άκουσε το με παρέα.

~~{}~~

Μια μπάντα που δείχνει ότι ακόμα το έχει. Μια μπάντα που συνεχίζει να εκπλήσσει.

Μια μπάντα που δεν κόλλησε στις Nu-Metal μέρες της αλλά εξελίχτηκε. Πολλά μπράβο για την επανεκτέλεση του συγκεκριμένου κομματιού. Πολλά μπράβο στους μουσικούς.

Τεράστια και βαθιά υπόκλιση στον David Draiman.

~~{}~~

Μια είναι η μεγαλύτερη μπάντα στον πλανήτη.

Όταν αυτή η μπάντα αποφασίζει να κοβεριάσει Bob Seger το αποτέλεσμα μόνο μαγικό μπορεί να είναι. Πιο βαρύ από το πρωτότυπο και πιο ωραίο για εμένα.

Μια ανατριχιαστική ιστορία ζωής που εκτυλίσεται στο κλιπ. Ταιριάζει απόλυτα με τα φωνητικά του James.

~~{}~~

Και λέγαμε κάποτε, όταν το ακούγανε από Nine Inc Nails, να και ένας ύμνος στην πρέζα. Ισχύει.

Αλλά ο μπαρμπα-Τζόνης το έκανε κομμάτι αποχαιρετισμού.

Το είχε δηλώσει και ο ίδιος.  Πλέον είναι αυτό, το απόλυτο κομμάτι αποχαιρετισμού.

Ελάχιστοι θυμούνται ότι το έχει γράψει μια άλλη μπάντα. Αυτό είναι και καλό, είναι και κακό. Πρωσοπική μου γνώμη: πρόκειται για δύο διαφορετικά τραγούδια, αν και πρόκειται για το ίδιο κομμάτι.

Και όποιος κατάλαβε.

Το μότο του κομματιού πάντως μας έχει στοιχειώσει:

“If I could start again, A million miles away / I will keep myself ,I would find a way”

~~{}~~

Σίγουρα έχω αφήσει έξω αρκετά covers που είτε δεν έχω ακούσει, είτε δε θυμήθηκα. Σίγουρα δεν το έκανα επίτηδες.

Το θέμα είναι, σε οποιοδήποτε είδος μουσικής κι αν έχει ακουμπήσει ο καθένας μας, να είναι δεκτικός σε καινούργια ακούσματα. Ειδικότερα σε επανεκτελέσεις κομματιών.

Η μουσική δεν έχει όρια και κανόνες, κανένας καλλιτέχνης δεν προσβάλλεται όταν υμνείται από έναν άλλον μουσικό ή μια μπάντα διαφορετικού είδους.

Ας ακούσουμε τη μουσική που μπορεί να προσφερθεί απλόχερα πλέον κι ας μην δημιουργούμε στρατόπεδα ακόμη και εδώ.

~~{}~~