Το μεγάλο λάθος σε κάθε εκλογική διαδικασία είναι ένα. Kαι μόνο ένα: οι ψηφοφόροι. Όχι, αστειεύομαι. Εν μέρει.

Είναι η απόφαση να σπεύσουν στην κάλπη οι ψηφοφόροι. Και δεν αναφέρομαι στη γιαγιά στο χωριό, την οποία από το προηγούμενο βράδυ έχει πρήξει ο παππούς για την παράταξη που υποστηρίζει ο ίδιος τόσα χρόνια.

Για τη γιαγιά που με το λεγόμενο σταυρωμένο ήδη ψηφοδέλτιο πηγαίνει να ασκήσει το εκλογικό δικαίωμα της.

Καημένη και έρμη γιαγιάκα μου, πού να ήξερες τι θα σου επιφύλασσε το μέλλον, τότε που αγωνιζόσουν για ένα καλύτερο αύριο στη χώρα σου.

Πού να ήξερες ότι αυτός ο ρεμπεσκές που φορτώθηκες θα καθόριζε την κάθε μέρα σου και ολόκληρη τη ζωή σου.

Συγγνώμη, προσωπικοί συναισθηματισμοί. Πάμε και πάλι στο θέμα, στο ζουμί.

Επειδή εμείς δεν είμαστε σαν τη γιαγιά μου, έχουμε λίγη πυγμή και θέληση για να στηρίξουμε την άποψη και τη θέση μας. Σωστά;

~~

Το μεγάλο λάθος της κάθε εκλογικής αναμέτρησης είναι τα κριτήρια με τα οποία ο κάθε ψηφοφόρος επιλέγει τί ακριβώς θα σταυρώσει.

Ποιός θα τον εκπροσωπήσει σε Δήμο, Πόλη, Κράτος, Ευρώπη. Οπουδήποτε.

Συγκεκριμένα αναφέρομαι στους “μικρότερης ηλικίας” αλλά και στους απογοητευμένους ψηφοφόρους. Στην εκλογική πλειοψηφία, που με την απόφαση τους θα επηρεάσουν τη ζωή όλων μας.

Η κατάσταση στη χώρα τους έχει μπερδέψει, τους έχει οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο. Και είναι και λογικό, αν το σκεφτεί κάποιος ψύχραιμα.

Εδώ είναι που το θηρίο ξυπνά και ζητά τροφή κι εμμέσως το ταΐζει ο κάθε ψηφοφόρος της πρώτης φοράς και της απογοήτευσης.

Ναι, σε αυτούς αναφέρομαι. Σε αυτό το θηρίο, το οποίο είχε σιωπήσει για χρόνια όμως κατορθώσαμε να το φέρουμε και πάλι στην επιφάνεια για κάποιο λόγο.

~~

Είναι το μίσος που οδηγεί στην εκλογή απίστευτων ανθρώπων σε θέσεις ισχύος.

Είναι το μίσος που τείνει να γίνει μια πραγματικότητα για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων.

Είναι το μίσος το οποίο υπερισχύει της λογικής σε καταστάσεις περίεργες.

Είναι το μίσος που μας κάνει να μοιάζουμε αγρίμια ενώ είμαστε άνθρωποι.

Είναι το μίσος το οποίο μας μπερδεύει.

~~

~~

Χαμόγελα πλέον υπάρχουν ελάχιστα, ελπίδα τείνει να αργοπεθαίνει και θέληση για αλλαγή δεν υπάρχει πουθενά κι από κανέναν.

Το πιο τρομακτικό είναι ότι πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι η αλλαγή θα έρθει μέσα από μια τρομακτική έκρηξη στο πολιτικό σκηνικό.

Μέσα από τη γέννηση ή την ανάσταση ενός τέρατος.

Και τί έγινε δηλαδή μωρέ, τί παραπάνω θα καταστρέψουν αν βγουν έστω και τρίτη δύναμη που δεν κατέστρεψαν οι προηγούμενοι; Η συνήθης ερώτηση του αδαούς ανθρώπου.

Να πούμε την αλήθεια, δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα συμβεί όταν ακραία στοιχεία χιμήξουν στο νόμιμο και ενδυθούν τον πολιτικό μανδύα. Έχουμε εδώ και χρόνια μια ιδέα, όμως αντί αυτό να μας τρομάξει, μας ενθουσιάζει.

Και ποιός κάνει λάθος δε σκεφτόμαστε. Λάθος πρόσωπο, δε σκέφτονται.

~~

Οι εκλογές είναι η μόνη ευκαιρία που έχει ο καθένας μας να διαμορφώσει όπως και όσο μπορεί το πολιτικό σκηνικό του κράτους.

Είναι η μόνη, θα μπορούσαμε να πούμε, δημοκρατική διαδικασία που έχει τηρηθεί. Όσο είναι αυτό εφικτό, όσο η Δημοκρατία ως πολίτευμα υπάρχει ακόμη, έτσι όπως υπάρχει.

Ας μην πετάξουμε στο καλάθι την ευκαιρία να αλλάξουμε ως προς το καλύτερο το αύριο μας ξυπνώντας φαντάσματα του παρελθόντος.

Επειδή κανένας δεν πιστεύει στα φαντάσματα παρά μόνο όσοι τα έχουν ακούσει ή τα έχουν δει. Ή τα έχουν νιώσει.

Νοσταλγώ τις εποχές που οι εκλογές ήταν απλά μια ευκαιρία για τετραήμερο στο χωριό κι όχι ευκαιρία για ράπισμα στο παλιό καθεστώς.

Κι όπως είχε πει κάποτε κι ο Μιχάλης:

Να προτιμάς καρφωμένο πισώπλατα μαχαίρι, παρά ένα πιάτο φαγητό από ενός φασίστα το χέρι

~~

Μοιραστείτε το: