Θάνος Ανεστόπουλος: Τα Ακυκλοφόρητα
Τη δεκαετία του ’90, όσοι ήταν λάτρεις της ελληνικής ροκ, ζούσαν το απόλυτο όνειρο στις μουσικές σκηνές τις χώρας.
Γούσταραν ακούγοντας την αγαπημένη τους μουσική να παίζει συνεχώς και τους καλλιτέχνες της να μεγαλουργούν όσο σε καμία άλλη δεκαετία πριν και μετά.
Μία από τις αγαπημένες μου μπάντες, αλλά και του μεγαλύτερου μέρους του συγκεκριμένου κοινού, ήταν τα Διάφανα Κρίνα.
Ένας από τους αγαπημένους ερμηνευτές όλου του κόσμου που ακολουθούσε και ακολουθεί μέχρι και σήμερα τη συγκεκριμένη μουσική, ήταν ο Θάνος Ανεστόπουλος.
Ήταν πρωινό της 3ης Σεπτεμβρίου του 2016, όταν από ένα διαδικτυακό περιοδικό διάβασα πως ο Θάνος Ανεστόπουλος έφυγε από κοντά μας.
Μετά από πολλούς μήνες μάχης με εκείνο το άτιμο θηρίο, νικήθηκε.
Έφυγε κι άφησε πιο φτωχό τον κόσμο με την απουσία του στη μουσική μας.
Όμως έφυγε κι άφησε τον κόσμο πιο πλούσιο από ότι τον βρήκε.
Τόσο με τη μουσική κληρονομιά των Διάφανων Κρίνων, όσο και με τις προσωπικές δουλειές του.
Με τις συμμετοχές του σε δίσκους άλλων μουσικών, θεατρικά αποσπάσματα που έλαβε μέρος, ποιήματα που έγραψε.
Με τις ζωντανές του εμφανίσεις που έχουν αφήσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
~~{}~~
~~{}~~
Το σίγουρο είναι, όπως όλοι υποψιαζόμασταν, πως ένας καλλιτέχνης σαν τον Θάνο Ανεστόπουλο θα είχε υλικό αδημοσίευτο και ακυκλοφόρητα κομμάτια.
Δυο χρόνια μετά το φευγιό του, μάθαμε με επίσημη ανακοίνωση από την Inner Ear, πως θα κυκλοφορήσουν δέκα ακυκλοφόρητα κομμάτια του Θάνου.
Και κυκλοφόρησαν.
Μαζί με μια remastered έκδοση του προσωπικού του δίσκου “Ως Το Τέλος”
με τη βοήθεια των Μανώλη Αγγελάκη, Στάθη Ιωάννου, Νίκου Γιούσεφ και Άκη Σπυριδάκη.
Πέρασαν χρόνια και σαν να μη συνέβη ποτέ η απώλεια. Ο Θάνος Ανεστόπουλος συνεχίζει και παράγει.
Συνεχίζει να μας συγκινεί και να μας παρακινεί να βρούμε το κάτι παραπάνω που έψαχνε κι ο ίδιος από τα χρόνια των Κρίνων.
Το αποτέλεσμα για την τελευταία δουλειά του ήταν βέβαιο. Ήταν άψογο.
Μακάρι να μάθουν και οι νεότεροι πως υπήρξαν τέτοιοι μουσικοί και άφησαν έργο που συνεχίζεται και μετά το τέλος τους.
Κι ας παραδειγματιστεί ο καθένας μας κι όσο μπορεί να ταυτιστεί με τέτοιες ενέργειες που μνημονεύουν ανθρώπους που αξίζουν να μνημονεύονται.
~~{}~~
Μουσική, στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Θυμάμαι θλίψη πλάι σου που έσταζε σε ουρανό καθάριο άψογος σαν κούρνιαζε θυμάμαι σύννεφα υγρά που τρέχανε και πολιτείες που είχανε γκρεμούς και πέφτανε
Θυμάμαι άγουρα κορίτσια τρέμανε σε αγκαλιές που μόνο δόλο κρύβανε θυμάμαι νότες βγαίναν απ’ το τίποτα από αγκαλιές κι από νυχτιές από άστρα ύποπτα
Θυμάμαι ανθρώπους που τον χρόνο αλέθανε φτιάχναν κεντήματα για άδεια μνήματα θυμάμαι νυχτερίδες που γεννούσανε άγια βρέφη στων θαλασσών τα κύματα
Θυμάμαι άνεμο ιερό που γλένταγε σε ουρανό αμόλυντο καθάριος κούρνιαζε θυμάμαι στα δυο μάτια της πως έβρεχε και στα δυο χέρια της η μέρα πως ανέτελλε
Θυμάμαι τα παιδιά που ανασαίναν ποιήματα και πέφταν σαν πουλιά σε ηλεκτροφόρα σύρματα θυμάμαι μαύρα ρούχα έκρυβαν το δέρμα τους μα κρίνο διάφανο λευκό ήταν το γέλιο τους
Θυμάμαι μου είπαν θα έρθει ένα πλοίο απ’ το διάστημα που θα μας πάρει μακριά απ’ όλα τα άσχημα θυμάμαι ένας φίλος που ’φυγε νωρίς μας όρκισε στα πιο μεγάλα μακρινά άστρα να φτάσουμε
~~{}~~
