Θ’ αρχίσω με το κλασικό επαναλαμβανόμενο κλισέ: Τί να πρωτογράψεις για αυτήν τη μαγική, κατ’ εμέ, πόλη.

Για το απίστευτο κλίμα της; Την υγρασία που φτάνει στα ουράνια κατά τη διάρκεια του χειμώνα και σου τρυπάει μέχρι και την ψυχή;

Εάν βέβαια αποφασίσεις να κατέβεις μια βολτίτσα στην παραλία ή σε κανένα από τα χιλιάδες καφέ στα περίχωρά της.

Μήπως για τους απίστευτους δρόμους της που σε παραπέμπουν σε ένα Λούνα Παρκ τρόμου;

Αυτό λόγω των κρατήρων που βρίσκονται στη θέση της ασφάλτου ενώ νιώθεις πως κρατάς εισιτήριο μίας διαδρομής χωρίς να γνωρίζεις αν θα επιστρέψεις σώος στην πεζή σου καθημερινότητα.

Για τα μέσα μαζικής μεταφοράς;

Που οποιοδήποτε δρομολόγιο αποτελεί καινούργια περιπέτεια;

Με τους ανθρώπους της;

Με αυτή τη μαγική πάστα ανθρώπων που για να λέμε την αλήθεια είναι μοναδικοί από όλες τις απόψεις.

~~~~

~~~~

Περνώντας σε πιο σοβαρό σχολιασμό και ξεκινώντας με το σημαντικότερο λόγο που αγαπώ αυτή την πόλη:

Πραγματικά, ο βορειοελλαδίτης και ειδικότερα ο Θεσσαλονικιός, είναι ο κλασικός χαλαρός τύπος που όλα τα βλέπει όμορφα.

Ανησυχεί, όμως δεν πανικοβάλλεται. Στεναχωριέται, μα σε κάνει να χαμογελάσεις.

Σε αγαπά και σου προσφέρει τα πάντα. Σε μισεί, αλλά θα κάνει τα πάντα για να σε ευχαριστήσει.

Από την άλλη, η γυναίκα η Θεσσαλονικιά, είναι εκείνη που σου μιλάει και σε κοιτά στα μάτια.

Δεν κρύβεται όταν την ενοχλεί κάτι. Αν σε φιλοξενήσει θα σου προσφέρει οτιδήποτε μπορείς να φας, να πιεις.

Θα σου δωρίσει αυτό που έχεις ανάγκη και θα την θυμάσαι αιωνίως για την φιλοξενία της. 

~~~~

Μεγάλο μέρος των ανθρώπων της είναι πρόσφυγες της Πόλης.

Έχοντας λοιπόν ανακτήσει αξιοπρέπεια, σπίτια, υπόληψη και παιδεία, η έννοια της φιλοξενίας βρίσκει σάρκα και οστά στους οίκους τους.

Η φιλοξενία είναι πραγματική.

~~~~

~~~~

Περνώντας στο κομμάτι που αφορά περισσότερο τη γενιά μας, τη διασκέδαση, οι επιλογές είναι άπειρες.

Είτε είσαι μεταλλάς με μαλλιά μέχρι το γόνατο και ακούς Megadeth, είτε είσαι μπουζουκόβιος και η Πάολα είναι για σένα ότι είναι για τον Ινδό η θεά Κάλι, αυτή η πόλη δε θα σε απογοητεύσει.

Ο κόσμος ρέει άφθονος σε όλα τα σοκάκια και όλες τις γειτονιές της. Θα σε παρασύρει.

Λαδάδικα ή αεροδρόμιο, ακόμα κι αν βρεθείς μόνος σου, δε θα είσαι για πολύ.

Θα απορροφηθείς αμέσως, αν το επιτρέψεις φυσικά.

Όμως το γεγονός που πραγματικά πιστεύω πως κάνει τη Θεσσαλονίκη μοναδική είναι ένα: η ίδια η πόλη, αυτή καθαυτή.

~~~~

Από το πρώτο φως του ήλιου κάθε πρωί, μέχρι και τον πλανόδιο κύριο που πουλάει ομπρέλες κάτω από το σπίτι μου κάθε βράδυ, μυρίζει Θεσσαλονίκη.

Βεβαίως, ο οποιοσδήποτε έχει ανάλογες εικόνες και μια ίδια γνώμη για την δικιά του πόλη. Ή για το δικό του χωριό.

Ή το οτιδήποτε θεωρεί σπιτικό του.

Αλλά αυτή η πόλη έχει κάτι το διαφορετικό.

Αν δεν έχεις δει το Λευκό Πύργο από κοντά, πρέπει. Αν δεν έχεις περπατήσει βράδυ την παραλιακή με φόντο το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου, περπάτησε τη.

Κι επίσης αν δεν έχεις φάει Σαλονικιότικη μπουγάτσα μετά από ξενύχτι, σε προκαλώ και προσκαλώ να το κάνεις.

Δε θα το μετανιώσεις ποτέ.

~~~~

Κι αν δεν έχεις ή δε βρεις παρέα τότε εγώ, ή οποιοσδήποτε σαν εμένα θα σε καλωσορίσει και θα σε φιλοξενήσει.

Μην ακούς ότι λέγεται από στόματα που δεν γνωρίζουν, πίστεψε ότι δεις και διέδωσε το.

Και για να τελειώσω με ένα απόφθεγμα, είχε πει κάποτε ο Νικηφόρος Χούμνος:

Όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη, κανείς δε θα μείνει χωρίς πατρίδα.

Μεγάλη αλήθεια που ισχύει ακόμα και θα ισχύει για πάντα.

~~~~

~~~~

Μοιραστείτε το: