Οι ιδέες πεθαίνουν κάθε μέρα

“Η καλή ημέρα συνήθως φαίνεται από το πρωί.”

Από τα ισχυρότερης σημασίας και μεγαλύτερης αλήθειας γνωμικά του σοφού ελληνικού λαού. Κι εκεί κάπου σταμάτησε η απύθμενη του σοφία, στα γνωμικά.

Αν και για να πούμε και την αλήθεια, ο σοφός ελληνικός λαός ο οποίος με περισσή πυγμή ενστερνίζεται τέτοια γνωμικά, έχει ένα μικρό άδικο.

Συνήθως τα γνωμικά κι ότι έχει γραφεί δεν είναι δικό του, δεν το έχει γράψει ο ίδιος. Αλλά έχει γραφεί από τους προηγούμενους, τους μεγάλους και τρανούς προγόνους του.

Όμως ο σοφός ελληνικός λαός, έχει το θάρρος ή το θράσος και το παρουσιάζει σαν δικό του.

~~

Κάπως έτσι ξεκίνησε να αχνοφαίνεται ότι κάτι το διαφορετικό θα μας ξημερώσει. Έχουμε περάσει σε μια εποχή που δεν πιστεύουμε στην ιδεολογία, αυτό το έχουμε αποδείξει.

Πιστεύουμε απλά στο καλύτερο για εμάς, στο ότι μας συμφέρει.

Στο “δικό μας συμφέρον κι οι υπόλοιποι στον Καιάδα”, ας σταματήσουμε να αρνούμαστε ότι το σκεφτόμαστε έτσι.

Η ιδεολογία είχε περάσει στο ντουλάπι, ήταν κάτι το οποίο μας είχε δημιουργήσει προβλήματα στο παρελθόν.

Οπότε ήταν καλύτερο να την ξεχάσουμε, να μη ζούμε, να μην συμπεριφερόμαστε βάσει αυτής.

Είναι καλύτερο και προτιμότερο να μη θυμάται κανείς μας μια ιδεολογία, κανείς να μη ζει και να μη συμπεριφέρεται βάσει μίας ιδέας.

Η ιδεολογία είναι κάτι για τους ρομαντικούς και τους κοινωνικά απομονωμένους ανθρώπους.

Αυτή την καραμέλα είχαμε στο στόμα μας για χρόνια.

~~

“Τί να σου προσφέρει η ιδεολογία; Τί σε νοιάζει για την οποιαδήποτε ιδέα και ότι αυτή η ιδέα πρεσβεύει; Λες και μια ιδέα θα σου δώσει να φας” ακούμε από τους γύρω μας.

Το ασχημότερο και πιο απογοητευτικό όλων των λεγομένων τους, είναι ότι δεν το λένε μόνο οι γονείς μας.

Πλέον αυτή η ταύτιση άποψης με τη γερουσία έχει περάσει και στη νεότερη γενιά.

Ναι, ζούμε την άρνηση των ιδεών και των ιδεολογιών.

Ζούμε τον απόλυτο μηδενισμό αξιών.

Όσοι έχουν απομείνει να μιλούν φανερά και δυνατά για τις ιδέες τους, χαρακτηρίζονται γραφικοί.

Ίσως και απροσάρμοστοι, άνθρωποι εκτός λογικής, τόπου και χρόνου. Ίσως κάποιες φορές να χαρακτηρίζονται και παρανοϊκοί.

~~

Εν απουσία βάσης της οποιασδήποτε ελεύθερης διασκόρπισης ιδεών, λόγω φανερής έλλειψης παιδείας φυσικά, βρίσκει ευκαιρία ο “κυνηγός” της ιδέας να δράσει.

Διότι ο κυνηγός μιας ιδέας μπορεί να αντιμετωπίσει την ίδια την ιδέα όταν αυτή καθαυτή θα πάψει να μοιράζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Μέχρι να ξεχαστεί.

Και έτσι λοιπόν, ο κυνηγός θα καυχηθεί ότι ο ίδιος και μόνος του κατόρθωσε να πατάξει τη συγκεκριμένη ιδέα ή ιδεολογία.

Κι η ζωή θα συνεχιστεί, όπως η ζωή συνεχίζεται εδώ και τόσο καιρό.

~~

Χωρίς ανθρώπους έτοιμους να περάσουν ιδέες σε επόμενες γενιές.

Με ανθρώπους μεμψίμοιρους, να προσπαθούν να αποκτήσουν κάτι παραπάνω από το τίποτα ώστε να επιβραβευτούν με το χτύπημα στην πλάτη από τον εκάστοτε απέναντι.

Με κόσμο χωρίς πνευματικές αναζητήσεις, χωρίς το μικρόβιο της αμφιβολίας στο μυαλό και στην ψυχή.

Με έτοιμους ανθρώπους – ρομπότ, να πράξουν ότι πρέπει να πράξουν για να συνεχίσουν να υπάρχουν κι αύριο, εν αντιθέσει με τις ιδέες τους.

Με έτοιμα θηράματα για τον εκάστοτε κυνηγό.

Για τους εκάστοτε κυνηγούς.

~~

Είναι πολλοί οι θηρευτές, τα θηράματα ακόμη περισσότερα. Κι όσοι έμειναν για να τα προστατεύσουν, σιγά – σιγά εγκαταλείπουν την προσπάθεια τους αυτή.

Και ποιος να τους αδικήσει;

Εγώ ή εσύ;

Εμείς έχουμε αποποιηθεί της ευθύνης μας, δε σκεφτόμαστε και δεν έχουμε πλέον τις ιδέες μας στη φαρέτρα. Πορευόμαστε άοπλοι, γυμνοί σε ένα κρύο κόσμο.

Οι ιδεολόγοι πέθαναν και οι ιδέες πεθαίνουν κάθε μέρα, κάθε μέρα που εμείς αρνιόμαστε να σκεφτούμε.

Αφήνουμε άδεια τη φαρέτρα μας, χωρίς ακονισμένα βέλη. Ένα βέλος ακονισμένο κάποτε θα ήταν αρκετό για να τρυπήσει την καρδιά του κυνηγού.

Όμως όχι πλέον, όχι. Ο κυνηγός άλλωστε δεν έχει καρδιά.

~~

~~

Μοιραστείτε το: