Πώς να τους αποφύγεις; Τρέχα.
Αστειεύομαι.

Δεν θέλω να μπαίνω σε χωράφια άλλων επαγγελματιών.

Η ψυχολογία, νομίζω εκεί κατατάσσονται οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και η παθητική τους ιδιότητα, είναι μια τεράστια επιστήμη.

Και κατάσταση. Και τρόπος ζωής. Και πολλά άλλα.

Όλοι έχουμε βάλεις στην ζωή μας τοξικούς ανθρώπους.

Τώρα, όποιος δε γνωρίζει, τοξικός άνθρωπος είναι αυτός που σε γεμίζει αρνητισμό.

~~()~~

Θα αναφέρω δυο-τρία παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων, τους οποίους είτε πρέπει να βγάλουμε από την ζωή μας, είτε να αλλάξουμε το χαρακτήρα τους.

Κι επειδή συνήθως οι τοξικοί άνθρωποι είναι και φίλοι μας, είναι δύσκολο και το ένα και το άλλο.

Επαναλαμβάνω, δεν είμαι ψυχολόγος και τα παραδείγματα μου είναι απολύτως προσωπικά. Και εννοείται ότι οι όροι και οι ορισμοί θα είναι τελείως μπακαλίστικοι.


Πάμε.

~~()~~

Πρώτη κατηγορία:


Η πρώτη κατηγορία που συναντάμε τοξικούς ανθρώπους είναι οι κουτσομπόληδες.

Με την πολύ κακή έννοια. Με την έννοια της κακιάς κουβέντας, της κουτσομπόλας θείας στο χωριό που όταν αργούσες τα καλοκαίρια να πας σπίτι, έβγαζε φιρμάνι ότι παίρνεις ναρκωτικά.

Πάντα, μα πάντα σχολιάζουν τους πάντες, φίλους κι εχθρούς.

Δεν τους νοιάζει. Το σημαντικό είναι να σχολιάσουν.

Το αστείο είναι πως κι εμείς όποτε μας ανοίγει τέτοια κουβέντα ένας από τους παραπάνω, συμμετέχουμε.

Αν και γνωρίζουμε την «αρρώστια» του αυτή, αν και ακούμε ότι μιλά για έναν άλλο φίλο μας, συμμετέχουμε.

Όταν το αντιλαμβανόμαστε σταματάμε αυτομάτως κι αλλάζουμε θέμα συζήτησης.

Από το βλέμμα του απέναντι τοξικού ανθρώπου, καταλαβαίνουμε πως στην επόμενη του συζήτηση με κάποιον θα είμαστε εμείς στον στόχο του και θα μας πετά τα πικρόχολα του μαχαίρια.


«Με ενδιαφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος;»

Να σου πω, αν θέλεις να κρατήσεις στη ζωή σου έναν άνθρωπο που ζει μέσω κακεντρεχειών και κουτσομπολιών, ναι.

Αν όχι, προσπάθησε να τον αλλάξεις, να του δείξεις πως η δική του ζωή τον ενδιαφέρει κι όχι του καθενός απέναντι και γύρω του.

~~()~~

Δεύτερη κατηγορία:


Στη δεύτερη κατηγορία έχω βάλει τους μίζερους ανθρώπους.

Ξέρεις, εκείνους που ότι, μα ότι και να σου συμβαίνει, ωχριά μπροστά σε ότι συμβαίνει σε εκείνους.

Και ξέρεις πως ξεκινά μια συζήτηση με τέτοιους ανθρώπους; Από το πολύ απλό ερώτημα:

«Τι κάνεις ρε;» και από την απάντηση που παίρνεις «Χάλια». Γιατί μανούλα μου χάλια;

Έλα κάτσε να μιλήσουμε λίγο, κάτσε να δούμε τι μπορεί να κάνουμε για να φτιάξει η διάθεση σου.

Δεν είναι όλα μαύρα στη ζωή και δεν θα πεθάνουμε όλοι αύριο. Για έναν καφέ ή ένα ποτό βγήκαμε, γιατί μου μαυρίζεις την καρδιά;

Γιατί μαυρίζεις τη δική σου καρδιά; Κοίτα γύρω σου ρε αχάριστε άνθρωπε τι υπάρχει και μετά ξανασκέψου τη δυστυχία με την οποία νομίζεις ότι έχεις ντυθεί.


«Με ενδιαφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος;»

Όχι, πραγματικά.

Όλοι μας έχουμε τον κακό μας εαυτό κάπου πίσω από τον καλό μας. Αυτός έχει μονίμως τον κακό εαυτό μπροστά.

Δε χρειάζεται να μας μαυρίζει την ψυχή και το μυαλό μας. Ειδικά όταν έχουμε κάνει προσπάθεια να τον βοηθήσουμε κι έχει αρνηθεί, επειδή όλα είναι μαύρα κι άραχνα στο δικό του μυαλό.

~~()~~

Τρίτη κατηγορία:


Τρίτη και αγαπημένη κατηγορία που λατρεύω να μισώ, τα ψώνια.

Ή στην επιστημονική τους ονομασία εγωκεντρικοί και νάρκισσοι (;). Μάλλον αυτοί είναι. Μάλλον έτσι ονομάζονται και λέγονται.

Ξέρεις σε ποιους αναφέρομαι. Αυτούς που έχεις να δεις καιρό, βγαίνετε για έναν καφέ και αφού τους λες τα νέα σου σε πέντε λεπτά, αρχίζουν και μιλάνε για όλη τη ζωή τους για δυο ώρες.

Μετά, για άλλες δυο ώρες, λένε οτιδήποτε έχουν πετύχει τα τελευταία δυο χρόνια και τέλος, για άλλες δυο ώρες, αναλύουν μελλοντικά σχέδια τους για επαγγελματικές επιτυχίες.

Και ποτέ μα ποτέ δεν σε ρωτάνε τίποτα, δεν τους ενδιαφέρει.


Μιλούν για τον εαυτός τους, ποιος είσαι εσύ που θα μπεις στην ίδια κουβέντα;

Παρία και λεπρέ.

Το πιο αστείο στην όλη κουβέντα, ακούγεται όταν στη μια παύση που θα κάνουν, θα πουν:

«E πες κι εσύ κάτι, όλο εγώ μιλάω».

Εκεί θα αρχίσεις να λες το οτιδήποτε, όπως:

«E να, πήγα παραλία το προηγούμενο Σάββατο» και θα σε διακόψουν να πουν για ένα καινούργιο μαγαζί στην παραλία που πήγαν την προηγούμενη εβδομάδα και κατάφεραν να κοιτάξουν για δέκα λεπτά μια γυναίκα χωρίς να κοκκινίσουν.

«Με ενδιαφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος;»

Όχι, κατηγορηματικά.

Κάποιος που υπερεκθέτει και υπερθαυμάζει τον εαυτό του είναι σκάρτος άνθρωπος. Θέλεις σκάρτους ανθρώπους στην ζωή σου;

Εγώ όχι.

Πλέον, τις φορές που θα τύχει να συναναστραφώ με αυτούς, λόγω κοινών γνωστών, κάθομαι στην καρέκλα πίνοντας τον καφέ μου και τους απολαμβάνω να παριστάνουν ότι ζουν μέσα από τις ιστορίες της ζωής τους.

Ή μέσω της ζωής των ιστοριών τους;

~~()~~

Αυτές οι τρεις κατηγορίες «τοξικών» ή τοξικών ανθρώπων είναι που έχω ξεχωρίσει.

Επαναλαμβάνω, λόγω προσωπικής εμπειρίας και συναναστροφής, όχι λόγω επαγγέλματος, καμία σχέση δεν έχω με το αντικείμενο.

Η υπερβολή και το χιούμορ είναι απαραίτητα για να δωθεί η έμφαση στους συγκεκριμένους ανθρώπους και στο πόσο κακό μας κάνουν.

Γιατί μας κάνουν κακό, μας επηρεάζουν αρνητικά στη ζωή μας.
Και ότι μας επηρεάζει αρνητικά πρέπει να το αποβάλουμε.

Γιατί;

Γιατί δεν είμαστε τοξικοί.

~~()~~

~~()~~

Μοιραστείτε το: