Σίγουρα όλοι τους έχουμε δει. Στο δρόμο, σε λεωφορεία και τραμ, σε πάρκα και πεζοδρόμια.

Να επαιτούν και να ζητούν το ελάχιστο που μπορούμε να τους δώσουμε.

Σίγουρα όταν ήμασταν πιτσιρίκια, νιώσαμε το φόβο και την αγωνία στη φωνή του μπαμπά ή της μαμάς και το δυνατό τράβηγμα στο χέρι μας καθώς μας οδηγούσε στον απέναντι δρόμο.

Στην ασφάλεια, μακριά από τον περίεργο βρώμικο τύπο που ζητιανεύει για να πάρει “τη δόση του”.

~~~~

Ακόμα και τώρα, σχεδόν είκοσι χρόνια από το πρώτο τέτοιο περιστατικό που θυμάμαι να μου έτυχε, ανατριχιάζω.

Από τη σκηνή όπου το παλικάρι απλά βάδιζε προς το μέρος μας, για να ζητήσει ένα κέρμα να αγοράσει ένα εισιτήριο για αυτό το χωρίς επιστροφή ταξίδι του.

Θυμάμαι και την αντίδραση των γονιών μου:

Μία βλαστήμια και ένα γρήγορο βάδισμα προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Όμως, πάνω από όλα, δε θα ξεχάσω το βλέμμα του: ένα βλέμμα γεμάτο απορία, θλίψη και όλο από ντροπή.

~~~~

~~~~

Μία μάστιγα που δρα εδώ και τρεις δεκαετίες. Μια μάστιγα η οποία δρα ενεργά και σκοτώνοντας πολλούς.

Μια εξάρτηση από τις χειρότερες που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος:

η ηρωίνη είναι αναμφίβολα μία ρώσικη ρουλέτα, αλλά παίζεται με πέντε σφαίρες αντί για μία.

Μία πιθανότητα δηλαδή να γλιτώσεις τη σφαίρα στον κρόταφο σου και απλά να ανέβει η αδρεναλίνη σου στα ύψη.

Πέντε πιθανότητες να νιώσεις το κεφάλι σου να ανοίγει.

~~~~

Όσα παιδιά μπήκαν σε αυτόν το δρόμο, γνωρίζοντας τις συνέπειες ή όχι, έχουν ενεργοποιήσει την αντίστροφη μέτρηση τους.

Την αντίστροφη μέτρηση του χρόνου τους.

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, οι περισσότεροι χρήστες δεν το γνωρίζουν.

Το έχουμε έμφυτο αυτό, όλοι οι άνθρωποι να το λέμε:

“Έλα μωρέ, σε εμένα θα τύχει;”

Οι φρέσκοι ειδικά χρήστες, μικρής ηλικίας (δυστυχώς έφηβοι ή ακόμα και προέφηβοι) το πιστεύουν ακράδαντα.

Η απάντηση αγαπητέ μου φίλε είναι ναι. Σε εσένα θα τύχει.

~~~~

~~~~

Ότι και να πιστεύεις πως καταπολεμάς με μια βελόνα στο μπράτσο σου, είναι ψέμα. Είναι ψεύτικο.

Είναι παροδικό, θα ταξιδέψεις για μία ώρα, μία μέρα. Εάν είσαι άτυχος θα πέσεις σε ύπνο πολλές φορές χωρίς ξύπνιο.

Εάν είσαι άμαθος ή αν δεν προσέξεις, θα τερματίσεις τα λεπτά που σου απέμειναν και η αντίστροφή σου μέτρηση θα μηδενίσει.

Κανένας δεν ήθελε να φτάσει σε αυτό το σημείο, όλοι σκέφτονταν σαν κι εσένα, όμως όλοι βρέθηκαν στο σημείο που βρίσκεσαι κι εσύ αυτή τη στιγμή:

Σε ένα γκρεμό με το ένα πόδι στο κενό.

Η επιλογή για το αν θα βουτήξεις ή θα μαζέψεις το κουράγιο σου και θα εγκαταλείψεις αυτό το γκρεμό είναι δική σου.

Αν δε σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου τους δικούς σου ανθρώπους.

Σίγουρα έχεις οικογένεια που σε σκέφτεται και ανησυχεί. Φίλους που σε αγαπάνε και σε νοιάζονται.

Γύρισε σε αυτούς και άφησέ τους να σε βοηθήσουν.

Αν νομίζεις πως δεν έχεις φίλους και δε σε σκέφτεται κανείς, σκέψου μήπως εσύ ο ίδιος έκλεισες αυτή την πόρτα.

Και εάν το έκανες, άνοιξέ την.

~~~~

Κι εσύ αγαπητέ, καθημερινέ χωρίς πάθη και εξαρτήσεις συνάνθρωπε, που θα τύχει να πέσεις πάνω σε ένα τέτοιο παλικάρι ή σε μία τέτοια κοπελιά:

Κάτσε για λίγο ενώ τον κοιτάς και σκέψου:

Επάνω σε τί είδους Γολγοθά ανεβαίνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος κάθε μέρα.

Δεν υποστηρίζω την άποψη να του ή της δώσεις όσα λεφτά σου ζητά και να πάει να τρυπηθεί όσες φορές θελήσει. Όσο ευτυχισμένο ή ευτυχισμένη και χαρούμενο ή χαρούμενη να τον ή την κάνει κάτι τέτοιο.

Αν την υποστήριζα δε θα ήμουν άνθρωπος.

Αλλά μία καλή κουβέντα και μία λέξη κατανόησης και συμπαράστασης, ένα σχόλιο και μια συμβουλή, πιστεύω θα έκανε περισσότερο καλό από μια βλαστήμια ή μια σφαλιάρα, ακολουθούμενη από τη φράση:

“Πήγαινε αλλού για να πεθάνεις.”

~~~~

~~~~

Θυμήσου ότι ένας άνθρωπος είναι κι αυτός, σκέψου ότι μια κατάσταση τον οδήγησε σε αυτή τη θέση και το σημαντικότερο, σκέψου τον εαυτό σου στη θέση του.

Πώς θα ήθελες να σε αντιμετώπιζε ο κόσμος;

Σαν ένα λεπρό ασθενή χωρίς σωτηρία;

Θα ήθελες να σε αποφεύγουν οι πάντες με μωρά στην αγκαλιά και να σου ρίχνουν τρομαγμένα βλέμματα λες και είσαι κάποιος δαίμονας της αποκάλυψης;

Ή μήπως θα ήθελες να σου δείχνουν έστω και κάποιον στοιχειώδη σεβασμό, να σου δίνουν κάποιας μορφής συμβουλή, να σε βλέπουν σαν έναν άνθρωπο που καθημερινά δίνει μια μάχη με το θάνατο και θέλει να την κερδίσει;

~~~~

Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκόψεις.

Αργά θα είναι όταν δεις στο ρολόι σου να έχουν μείνει μόνο λίγα λεπτά.

Τότε θα σκεφτείς ότι δεν άξιζε, ότι και να μου προσέφερε αυτή η καταραμένη σύριγγα, δεν άξιζε.

Όσα προβλήματα και να είχα, δεν τα αντιμετώπισα, τα ξέχασα.

Αν θες να ξεχάσεις τη ζωή συνέχισε το. Αν θες το ρολόι να πάψει να αναβοσβήνει, πάλεψε το.

Δεν είναι ποτέ αργά για να παλέψεις, είναι πάντα νωρίς για να χάσεις.

~~~~

~~~~

Μοιραστείτε το: