Τσε Γκεβάρα - Δύο λέξεις

Τσε Γκεβάρα. Ερνέστο Τσε Γκεβάρα Ντε Λα Σέρνα. Ο Αργεντίνος κομμουνιστής γιατρός – φωτογράφος. Ο ήρωας που έψαχνε η Λατινική Αμερική.

Το σύμβολο που βρήκε η Κουβανική Επανάσταση. Το πρόσωπο της Αριστεράς ανά τον κόσμο.

Το εξιλαστήριο θύμα του Φιντέλ. Αλλά αυτό ίσως το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά.

Μία πολύπλευρη πρωσοπικότητα.

Ο Τσε. Ο δικός μας Τσε Γκεβάρα.

Γεννήθηκε το 1928. Ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσα στα πέντε αδέρφια. Ο πατέρας του, Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, ήταν αρχιτέτονας. Η μητέρα του, Σέλια ντε λα Σέρνα, ανήκε στην Αριστερά της εποχής.

Συμμετείχε ενεργά σε πολιτικά κινήματα.

Αν και ολιγάρχες λόγω τάξης, οι Γκεβάρα διατηρούσαν επαφές με ανθρώπους όλων των τάξεων.

Κάτι που οι προύχοντες της εποχής, τους το επισήμαναν συνεχώς.

~~{}~~

~~{}~~

Ο Ερνέστο σε ηλικία δύο ετών διαγνώστηκε με άσθμα. Αυτή του η πάθηση, θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του.

Τόσο σαν παιδί, σαν έφηβο, σαν στρατιώτη, σαν γιατρό, σαν φωτογράφο, σαν συγγραφέα, σαν επαναστάτη.

Έμαθε να διαβάζει και να γράφει από τη μητέρα του, καθώς έμενε συχνά σπίτι λόγω των βρογχικών του κρίσεων.

Μέσα από τον αθλητισμό, προσπαθούσε να κατευνάσει κάπως το άσθμα του.

Ήθελε να είναι κάτι το οποίο υπάρχει ως εμπόδιο για να καταφέρει ο ίδιος να το προσπεράσει, δεν το είδε ποτέ σαν κάτι που τον απέτρεπε να κάνει πράγματα.

Περνούσε αρκετό καιρό σπίτι του. Και στη γειτονιά του. Ανέπτυξε μια επικοινωνιακή πρωσοπικότητα παρά το εσωστρεφές του χαρακτήρα του.

Παιδιά της γειτονιάς του μπαινόβγαιναν στο σπίτι των Γκεβάρα κάθε μέρα. Για να παίξουν, να τρέξουν, να διαβάσουν, να μιλήσουν.

Όλα γύρω από τον “Αρχηγό”, τον Ερνέστο το Νεότερο.

~~{}~~

~~{}~~

Τα χρόνια πέρασαν. Ο Ερνέστο μεγάλωσε. Μετά από κάποιες δοκιμαστικές περιόδους, γράφτηκε το 1948, στην Ιατρική σχολή του Μπουένος Άιρες.

Δεν ολοκλήρωσε την πρακτική του ποτέ, αν και αποφοίτησε το 1953. Κατά τη φοιτητική του ζωή ξεκίνησε να διαβάζει Μαρξ, Λένιν, Μάο.

Ήρθε σε επαφή με αριστερές οργανώσεις μέσω του πανεπιστημίου του.

Το παιδί μιας οικογένειας της ολιγαρχίας της Αργεντινής, είχε πλέον μεταμορφωθεί σε έναν ανήσυχο νεαρό κομμουνιστή.

Ο Ερνέστο διαβάζει κλασική λογοτεχνία, αρχαίους έλληνες συγγραφείς κι αναπτύσει μια αγάπη για τον Πάμπλο Νερούδα.

Ξεκινά να κρατά ημερολόγιο και ναγράφει ποίηση. Κρατά σημειώσεις από εκείνη τη στιγμή μέχρι και το τέλος της ζωής του.

Ένα παράδειγμα των κειμένων του, μπορούμε να διαβάσουμε στα “Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας”, ίσως από τις ωραιότερες συλλογές κειμένων του 20ου αιώνα.

~~{}~~

~~{}~~

Το 1955, στο Μεξικό, συνάντησε το Φιντέλ Κάστρο. Ξεκίνησε μια σχέση φιλίας, αγάπης, επαναστατικότητας και μίσους.

Ξεκίνησαν συζητήσεις για την Ελευθερία της Λατινικής Αμερικής, για την πολιτική κατάσταση στην Κούβα, για την ανατροποή του Μπατίστα.

Αποτέλεσμα των συζητήσεων, ήταν η συμμετοχή του Ερνέστο στο κίνημα της 26ης Ιουλίου.

Ο γιατρός της αποστολής.

Εδώ του κολλάει και το παρατσούκλι “Τσε”, κάτι που έλεγαν οι Κουβανοί αντάρτες όποτε τον έβλεπαν στις εκπαιδεύσεις.

Η προετοιμασία των μαχητών του Φιντέλ, ωστόσο, δεν οδήγησε στην επιτυχία της επιχείρησης.

Νιώθω ότι κουράζω και είναι λογικό. Τελειώνουμε.

~~{}~~

~~{}~~

Στη Σιέρρα Μαέστρα οι αντάρτικιες ομάδες ανασυγκροτήθηκαν.

Ο Τσε πλέον, έχοντας δείξει θάρρος και τόλμη για όλο το εγχείρημα αλλά και δεξιότητες που υπερβαίνουν αυτές ενός γιατρού, διοικεί τη δική του φάλαγγα.

Ανέβηκε στην ιεραρχία του αντάρτικου στρατού. Ήταν δίκαιος με τους στρατιώτες, αδίστακτος με τους προδότες. Μέρα με τη μέρα, εντυπωσίαζε το Φιντέλ, ο οποίος τον έκανε κι επίσημα το “Νούμερο 2” της Επανάστασης.

Ο Κομαντάντε Τσε γεννήθηκε.

Η πιο γνωστή του νίκη, είναι αυτή της Σάντα Κλάρα και η επέλαση προς την Κούβα, αφότου ο Μπατίστα είχε εγκαταλείψει την πόλη.

~~{}~~

~~{}~~

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Και γνωστά. Όπως και τα παραπάνω που έγραψα, βέβαια.

Αλλά ήθελα να αναφέρω μόνο το βίο του Τσε πριν τα γεγονότα της Κούβας και της μεγάλης Επαναστατικής Κυβέρνησης.

Να επισημάνω δύο – τρία σημεία που ίσως να αξίζει να διαβαστούν:

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τις επαναστατικές δυνάμεις, ψηφίστηκε στις 7 Φεβρoυαρίου του 1959, ένα διάταγμα κατά το οποίο αποκτούσαν κουβανική υπυκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές των αντάρτικων δυνάμεων. Καταλαβαίνουμε ότι το διάταγμα δημιουργήθηκε για να πάρει ο Τσε την Κουβανική υπυκοότητα.

Έγινε μέλος μιας κυβέρνησης η οποία έφερε δωρεάν σύστημα υγείας και μόρφωσης στο λαό. Η πλειοψηφία των φτωχών ανθρώπων της χώρας ήταν αναλφάβητοι και δεν είχαν υγειονομική περίθαλψη.

Ήταν πιο “Κομμουνιστής” από ότι ίσως ήθελε ο Φιντέλ. Μιλούσε για κοινοκτημοσύνη και ριζικές αγροτικές μεταρρυθμίσεις.

Κατόρθωσε να έρθει σε ρίξη με την κυβέρνηση της Αμερικής κατά τη θητεία του σαν διευθυντής της Εθνικής τράπεζας της Κούβας.

Μίλησε με όλους τους ηγέτες της Αριστεράς για να φέρει στήριξη στη χώρα μετά το εμπάργκο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η εξαφάνιση του από την Κούβα το 1964, ξεκίνησε τις φήμες περί ρίξεως μεταξύ του και του Φιντέλ.

Κονγκό και Βολιβία υπήρξαν οι πρώτες του στάσεις, όταν γνωστοποίησε (ή και όχι) την επιθυμία του για επανάσταση των καταπιεσμένων όλου του κόσμου.

Ο δολοφόνος του ήταν ο Μάριο Τεράν, αν και στη Λα Ιγκέρα βρισκόταν ο πράκτορας της CIA, Φέλιξ Ροδρίγκες.

Τα τελευταία του λόγια ήταν τα ακόλουθα:”Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις.”

~~{}~~

~~{}~~

Ο Τσε έχει γίνει το σύμβολο κάθε καταπιεσμένου. Ανθρώπου, λαού, άνδρα, ομάδας, συνόλου.

Τον θυμόμαστε και σήμερα, όπως τον θυμόμαστε κάθε μέρα. Όσο και αν λέμε ότι ο κόσμος αλλάζει και τα σημαντικά πρόσωπα σβήνουν στη λήθη, εμείς λέμε Όχι.

Τον Τσε τον θυμόμαστε. Και θα τον θυμούνται και τα παιδιά μας.

Ερνέστο Γκεβάρα Ντε Λα Σέρνα. Δολοφονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967.

~~{}~~