“Και ρώτησε κάποιος ανόητος ένα σοφό: Σοφέ, γιατί οι άνθρωποι όταν ξεκινάν να ακούν, σταματούν να σκέφτονται;

Και ο σοφός του απάντησε: Εσύ γιατί σταματάς να σκέφτεσαι όταν με ακούς να σου μιλάω;”

Εντάξει, δεν είμαι και ο Μπουκόφσκι ή ο Ουγγώ, αλλά ένα απόφθεγμα το έβγαλα. Δε θα μπορούσε να σταθεί σε ένα ποστάρισμα με μαύρο και πορτοκαλί φόντο πίσω του;

Την αλήθεια πείτε τώρα, δε θα μπορούσε;

~~~~

~~~~

Καλή σας εσπέρα ή καλή σας ημέρα φίλοι και φίλες και αγαπημένα μου παιδιά. Για άλλη μια φορά εδώ, στη Μπανανία. Για ακόμη μια φορά το αφεντικό το παράτησε και με άφησε στο τιμόνι.

Οπότε θα το κάνω λίγο κωλοχανείο, εάν βέβαια τον πείσω στο τέλος να δημοσιεύσει το οτιδήποτε γράψω.

“Σιγά τους New York Times ρε βλάκα, ποιός νομίζεις θα διαβάσει τις αηδίες σου;”

Η μαμά μου, μονάχα. Τί θέλεις εσύ και μανουριάζεις; Και ποιός σου μίλησε εσένα;

Σκασμός, πάμε στα σοβαρά. Σοβαρά, του κώλου σοβαρά, όμως εμείς ας πάμε.

~~~~

~~~~

Είναι επίσημο, θα πεθάνουμε όλοι. Ο Ιός ο καινούργιος έχει μεταλαχθεί κι έχει μετονομαστεί σε πανδημία. Θα μας πλήξει όλους.

Μέσα στην ψυχραιμία εννοείται, τρέξαμε για ακόμη μια φορά να δείξουμε το Πόσο Έλληνες είμαστε. Απόγονοι Μεγάλων Αντρών.

Και αυτό φάνηκε, χρειάζεται ανδρεία κι απαράμιλλη θέληση για να μπορέσεις να κουβαλήσεις με δύο χέρια τέσσερα ράφια από σούπερ μάρκετ.

Επίσης φάνηκε κι από την πολύ γρήγορη αντιμετώπιση της έκτακτης αυτής κατάστασης. Πάνω από όλα, με ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.

Κάτι το οποίο μας χαρακτηρίζει, η ψυχραιμία.

~~~~

~~~~

Με τα πολλά, έκλεισαν τα σχολεία, τα νοσοκομεία δε μπορούν να αντιμετωπίσουν όλα τα κρούσματα. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε υλικό και προσωπικό.

Οι άνθρωποι έχουν πανικοβληθεί, κυκλοφορούν από τις έξι το πρωί με μάσκες στα πρόσωπα τους.

Πού πηγαίνουν, αναρωτιέσαι εσύ τώρα. Μα φυσικά στα ATM, να σηκώσουν ότι λεφτά υπάρχουν στο λογαριασμό τους. Κι αν τους ρωτήσεις το γιατί, θα σου πουν λακωνικά:

“Ε, παιδί μου, δεν ξέρεις καμιά φορά τί μπορεί να συμβεί. Δε βλέπεις τί γίνεται; Νοσοκομεία μηδέν, στα σύνορα ο χαμός, άσε να έχω δύο φράγκα στο σπίτι.

Δεν ξέρεις τί γίνεται.”

Αμάν ρε παππού, αμάν.

~~~~

~~~~

Εν ολίγοις, η πανδημία είναι ένα γεγονός. Οι ευπαθείς ομάδες που μπορεί να νοσήσουν από αυτή, από τον καινούργιο τον Ιό, είναι ένα δεύτερο γεγονός.

Η θνησιμότητα κάποιου μικρού ποσοστού των νοσούντων είναι ένα τρίτο γεγονός.

Η πλήρης απόγνωση, ο πανικός, η άγνοια και η κινδυνολογία, είναι μια κατάσταση που ακολουθεί τα τρία παραπάνω γεγονότα.

Τώρα, όλοι όσοι θεωρούν ότι ήρθε η ώρα που θα πεθάνουμε όλοι: παιδιά μου, ηρεμία.

Ναι, είναι μια ασθένεια, μια σοβαρή περίπτωση που μπορεί να αποβεί μοιραία για κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες συνανθρώπων μας.

Αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, δεν είναι η πρώτη πανδημία που αντιμετωπίζουμε.

Δεν πρέπει να το παίρνουμε αψήφιστα, πρέπει να φυλαγόμαστε.

~~~~

~~~~

Όμως, ας μην το πάμε στο άλλο άκρο, για μια φορά ας μη γίνουμε οι Έλληνες που έχουμε συνηθίσει να είμαστε σε τέτοιες καταστάσεις και συγκυρίες.

Ναι, τώρα ας πει κάποιος ότι είμαστε κι ανθέλληνες. Καλά, εγώ είμαι. Όχι το αφεντικό.

Ψυχραιμία, αγκαλιάζουμε τη λογική και πλακώνουμε τον πανικό στα κλωτσίδια. Μέχρι να φύγει η πανδημία από το κεφάλι μας.

Αμήν, έρρωσθε κι ευδαιμονείτε

Ο Θείος

~~~~

Υ.Γ. 1 : Δε θα βάλω το όνομα μου στον τίτλο, το αφεντικό τσινάει.

Υ.Γ. 2 : Μια που μιλάμε για πανδημίες, ο κορονοΪός έφτασε αεροπορικώς.

Μη μαζεύεστε τόσοι στα σύνορα, δεν προσφέρετε και ιδιαίτερη προστασία. Εκτός κι αν πηγαίνετε για άλλους λόγους, τους οποίος δε μπορώ να φανταστώ καν.

~~~~

~~~~

Μοιραστείτε το: