Δε θα βγουν πολλές λέξεις. Ποτέ δε βγαίνουν πολλές λέξεις όταν θέλεις να πεις και να γράψεις αρκετά.

Ποτέ δε βγαίνουν πολλές λέξεις όταν θες να ασχοληθείς με την πραγματικότητα. Ειδικά με μια πραγματικότητα σαν και τη δική μας.  

Αυτή την όμορφη εξωπραγματική ζωηρή παραίσθηση την οποία ονομάζουμε καθημερινή επιβίωση στο πολυσύμπαν Ελλάς.  

Βέβαια για το λόγο αυτό όσοι ασχολούμαστε με το κείμενο, προτιμούμε να γράφουμε για το φανταστικό. Το έχω αναλύσει παλιότερα.

Δε θα κουράσω ξανά.

~~()~~ 

~~()~~

Η πραγματικότητα στο σύμπαν μας είναι απερίγραπτα θανατηφόρα τα καλοκαίρια.

Χρόνια τώρα, ΤριανταΤρία για την ακρίβεια, βλέπω τη μεγάλη λαίλαπα των θερινών μηνών να επελαύνει, να θερίζει, να ματώνει και να σκοτώνει.  

Δεν είμαι ο μόνος που το βλέπει. Όλοι μας το βλέπουμε. Όλοι μας το βλέπαμε, από τις δεκαετίες του ‘80. Το είδαμε, αν και σε μικρή ηλικία τη δεκαετία του ‘90.  

Το είδαμε σαν έφηβοι, το 2007.  

Το είδαμε σαν ενήλικες, το 2016. Και σήμερα συνεχίζουμε να το βλέπουμε.  

~~()~~

~~()~~

Ίσως να το δούμε και στο μέλλον, σαν παππούδες και γιαγιάδες πλέον.

Όμως τότε δε θα δίνουμε και ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια γεγονότα.

Θα σκεφτόμαστε τα φάρμακα μας, την πίεση, το αύριο το οποίο μπορεί και να μην έρθει. 

Όπως έκαναν οι γονείς μας δηλαδή.  

Αδιαφορία… έψαχνα τον επίσημο ορισμό της λέξης, όταν στο πάνω μέρος της σελίδας στη wikipedia είδα το ακόλουθο μήνυμα: 

” Η φωτιά είναι ένα φυσικό φαινόμενο που όταν αναπτυχθεί, είναι πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις.

Το καλοκαίρι, με τους καύσωνες, φέρνει πυρκαγιές και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν μέσω της πυροπροστασίας για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους.

Η εκκένωση οικισμών που κινδυνεύουν είναι σαφέστατα μια τακτική που σώζει ζωές.

Για την εκκένωση κτιρίων, χρειάζονται πυροπροστατευμένες οδεύσεις διαφυγής, αλλά και πυροσβεστήρες και καταιονητήρες για την κατάσβεση της πυρκαγιάς, αλλά και άλλα μέσα.”    

~~()~~

~~()~~

Εδώ τελειώνει το κείμενο, απλά επειδή στην Αδιαφορία έρχεται να κολλήσει το μήνυμα για την πυροπροστασία και την εκκένωση.  

Και όχι, δεν αναφέρομαι στην αδιαφορία των πολιτών για τους κινδύνους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Δεν αναφέρομαι για την αδιαφορία προς τα μέτρα πρόληψης κατά τους θερμούς μήνες. 

Αναφέρομαι στην αδιαφορία του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο.  

Τί θες να πεις και να γράψεις; Τί μπορεί να σκέφτεται ο ένας για τον άλλο ή και να λέει;

Θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως:

~~()~~

Αδιαφορώ εάν κάηκες. Εγώ δεν κάηκα. Συνεχίζω τη ζωή μου στο σπίτι μου, στη δουλειά μου, στο περιβάλλον μου.  

Όταν καεί το δικό μου σπίτι, τότε θα πάψω να αδιαφορώ.  Μέχρι τη στιγμή εκείνη, εγώ να είμαι καλά. Εσύ πάνε και γαμήσου.

~~()~~

Αλληλοβοήθεια κι ενσυναίσθηση, δύο έννοιες και ιδέες που όταν γίνονται σύμμαχοι μπορούν να γκρεμίσουν τα μεγαλύτερα χωρίσματα ανάμεσε σε ανθρώπους.

Ας το θυμόμαστε.

Κουράγιο σε όλους τους πληγέντες. Ντροπή σε όλους τους Αδιάφορους.

~~()~~

Μοιραστείτε το: