Big City Life

Η ομορφιά της Μεγαλούπολης είναι η μοναδική αιτία η οποία μας κάνει να ακολουθούμε ακόμη και σήμερα τους ρυθμούς της. Είναι αυτό που ακόμη μας κρατά σε αυτήν.

Είναι ο λόγος ο οποίος είμαστε ακόμη κομμάτι της.  

Ανήκουμε στην πόλη και βιώνουμε τη ζωή της. Τη ζωή της Μεγαλούπολης.

Με τα όλα της, με τα άσχημα αλλά και με τα όμορφα της. Και ναι, τα όμορφα υπάρχουν, αν και είναι λίγα ίσως, μετρημένα στα δάχτυλα.

Πολλές φορές, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

~~

~~

Η ζωή στην πόλη “X”, όπως την είδαμε στην ταινία του Γούντι Άλεν, Μανχάταν, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ζωής στη Μεγαλούπολη.

Ανθρώπινες σχέσεις άμεσες, απομένουν ελάχιστες. Η καθημερινότητα και η ρουτίνα έχουν τσαλακώσει την εικόνα του ανθρώπου. Τα ζευγάρια από ένα σημείο και μετά ξεκινάνε να είναι δυστυχισμένα.

Η πίεση του περιβάλλοντος τεράστια.

Όταν ο πρωταγωνιστής αναγκάζεται να αλλάξει σπίτι λόγω απόλυσης και οικονομικών προβλημάτων, βλέπουμε έναν άλλο χαρακτήρα να ξεκινά την προσαρμογή του σε μια καινούργια πραγματικότητα.

Στην ίδια όμως Μεγαλούπολη.

Αν και φαντάζει ένα ατέλειωτο μπέρδεμα και ένα αβασίλευτο χάος, η ταινία έχει να μας διδάξει αρκετά.

Εάν βεβαίως καθίσουμε να την παρακολουθήσουμε με προσοχή. 

Όμως αρκετά, δε θα γράψουμε κριτική για το Μανχάταν κι ούτε θα κρίνουμε την υποκριτική ικανότητα και τη σκηνοθετική δεινότητα του Γούντι Άλεν. 

Απλά, το Μανχάταν δεν είναι μια απλή πόλη, είναι μια συνεχής εναλλαγή, μια αέναη εξελισσόμενη κατάσταση.

~~ 

Έτσι και η οποιαδήποτε Μεγαλούπολη. Αρκετές φορές, σταματά να είναι απλά ένας σωρός από πολυκατοικίες και μαγαζιά.

Είναι μια ζωντανή οντότητα, η οποία θαρρείς και παίζει με τους ανθρώπους της.

Έτσι αντιλαμβάνονται οι κάτοικοι της την παρουσία της. Η Μεγαλούπολη με όλα τα απωθημένα της. 

~~

Τα φώτα της μαγεύουν, ειδικά τις ημέρες των γιορτών, θαρρείς όλα λάμπουν για τους ανθρώπους της.

Κάθε νύχτα σαν ανάβει το φως το γιορτινό, οι καρδιές ζεσταίνονται. Μα και σαν κλείνει το φως το επόμενο πρωί, μας πιάνει μια μικρή θλίψη. 

Τα φώτα της Μεγαλούπολης είναι η ζωή της. Σε κάθε εποχή κουβαλάνε κι αντικατοπτρίζουν την ανάλογη μαγεία. 

~~

~~

Το Καλοκαίρι τα φώτα της πόλης βρίσκονται εκεί για να μας καλωσορίσουν, όποτε επιστρέφουμε από οπουδήποτε εκτός της.

Το Φθινόπωρο φωτίζουν για να μας καθησυχάζουν στο δρόμο, καθώς επιστρέφουμε σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.

Το Χειμώνα  αναβοσβήνουν για να μας δώσουν μια ζεστασιά που χρειαζόμαστε και δεν την έχουμε, πολλές φορές.

Την Άνοιξη μας μαγεύουν, καθώς η ωραιότερη εποχή μας εξασφαλίζει τα ομορφότερα βράδια με τα λαμπρότερα φώτα. 

~~

Το φως της Μεγαλούπολης είναι αυτό που μας κρατάει σε αυτή. Το φως, το οποίο έχουμε όλοι μας τόσο πολύ ανάγκη.

Χρειαζόμαστε το φως της, χρειαζόμαστε το φως για να μας διώξει το σκοτάδι. Και ναι, όσο παράξενο και αστυφιλικό κι αν ακούγεται και διαβάζεται κάτι τέτοιο, χρειαζόμαστε τη Μεγαλούπολη μας.  

Υπάρχει και το άσχημο της πρόσωπο, το δικό της σκοτάδι. Όπως και οι άνθρωποι, έτσι κι εκείνη, η Μεγαλούπολη, έχει δυο πλευρές.

Σαν τη ζωή, καλή και κακή, όμορφη και άσχημη.  

Αλλά έχουμε δώσει πολλές σελίδες στην κακή της πλευρά.

Καλό είναι να εκτιμήσουμε για μια φορά και την καλή της, αυτή την πλευρά της η οποία είναι εκεί, δίπλα και κοντά  μας όποτε νιώθουμε ότι τη χρειαζόμαστε. 

~~

~~