Σιγά-σιγά ερχόμαστε σε πόλεμο, έχουν οι απέναντι αιχμαλώτους κι εμείς έχουμε διωκόμενους πολίτες τους, μετά τις εκλογές τους θα γίνει το γιουρούσι, είμαστε ένα μάτσο χαμένοι που θα λακίσουμε με το που θα ακουστεί η πρώτη μπαλωθιά.

Κι άλλα τέτοια.

Α, έχουμε και ελεύθερους πρόσφυγες και μετανάστες μαζί με λαθραία άτομα να σουλατσάρουνε από δώθε ως εκείθε χωρίς περιορισμούς διότι επηρεάζονται τα ατομικά δικαιώματα τους. Ναι.

Έχουμε  τα προβλήματα μας, μαθαίνουμε ότι θα μπουν κι άλλα διόδια προς Σιάτιστα μεριά, πως θα πάω στο χωριό το καλοκαίρι να γουστάρω με τις θειάδες;

Δεν πήρε πρωτάθλημα και ο Παοκ μέσα σε όλες τις άλλες αδικίες τις ζωής. Πόσο να αντέξω ο νεο-έλληνας. Καλά που έρχεται καλοκαίρι κι η Χαλκιδική απέχει καμιά ώρα. Της πουτάνας θα γίνεται στην περιφερειακή αλλά δε γαμείς, ένα Σαββατοκύριακο έχουμε να λιάσουμε τα σώματα και να γιομίσουμε τους σκεμπέδες.

Πρέπει να κάνω και την φορολογική, πρέπει να δηλωθεί το ετήσιο εισόδημα για να δικαιολογήσω τα διπλάσια έξοδα μου. Πώς στον κόρακα το καταφέρνω κάθε χρόνο; Πόσο έξυπνα γαμάτος είμαι. Ο κερατάς.

Θα πάμε και όλοι μαζί στα χωριά (δεν γαμείς και τα διόδια, θα πάω) πριν  από το καλοκαίρι για να δούμε τα χωράφια, να δούμε ποιό είναι που κι αν κάνας καργιόλης μας έφαγε καμιά σπιθαμή γης να του πιούμε το αίμα.

Μην φέρουμε την νύφη και δει λειψή την προίκα μας, αμαρτία είναι να κονομήσει η μέγαιρα μόνο το σπίτι το διώροφο. Και να μαλώνει με την μαμά μου έπειτα. Γιατί δεν θα την χωνεύει. Την μαμά μου. Θα την σκοτώσω. Όχι την μαμά μου, την μέγαιρα. Αν κάτσει η φάση.

Ναι.

-«Καλά στην αρχή δεν έλεγες κάτι για…»

-«Σκάσε τίποτα δεν έλεγα», δεν γαμείς. Δεν βαριέσαι.

Γλέντια και πανηγύρια μέχρι να σβήσει ο ήλιος, μαζί με τα μνημόνια πάνε αυτά. Δώσε πόνο ωρε και βάλε τέρμα αυτόν τον γελοίο ελαφρο-λαϊκό καραγκιοζάκο να γουστάρουμε.

 

Όχι αυτόν μωρέ μαλάκα, αυτός είναι ο Τζιμάκος. Ε;

«Εσύ ποιός είσαι  που φαίνεσαι τώρα;»

Δεν τον ξέρεις. Λογικό. Το κομμάτι από πάνω το ξέρεις; Ούτε; Ε του πούστη, γιατί να το ξέρεις. Βρίζει, βρίζει πολύ. Ναι. Χριστούς-Παναγίες και τους άλλους. Μόνο αυτό ρε, βρίζει. Στίχο δεν έχει το κομμάτι και δεν ανταποκρίνεται ακόμη και σήμερα στην ελληνική πραγματικότητα τριάντα χρόνια αφότου γράφτηκε.

Όχι ρε.

«Ποιος είσαι εσύ αγαπητέ που βρίζεις από πάνω;»

Φύγε και άσε μας στην ησυχία μας.

Έχει ένα μπέρδεμα αγαπητέ η γραφή σας, φαίνεται να είστε άτομο το οποίο χρήζει μιας άλφα φαρμακευτικής συνταγογράφησης και αν δεν πιάσει αυτό τον πρώτο μήνα περνάμε σε δραστικότερα μέτρα.

Δεν έχω καταλάβει τι θέλετε να πείτε ή να δείξετε με τα παραπάνω.

«Εσύ πάλι ποιός διάβολος είσαι;»

Πάμε όλοι μαζί:

Τα αστέρια λένε τα ψαρεύεις πυροφάνι / Και το κλειδί θα είναι κάτω απ’ το γεράνι
Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία / όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία
Κι εσύ που έφυγες νωρίς που να γυρίζεις / Ποιους μαχαλάδες και ποια πέλαγα αρμενίζεις
Κι όποτε οι μπάτσοι ένα χαμόγελο ζητάνε / Τους λες ,υπάρχει και ζεμπέκικο ρουφιάνε…

Μοιραστείτε το: