Γράμμα στον Μεγάλο Αρχηγό

Εδώ και αρκετό καιρό ανακάλυψα στο διαδίκτυο το γράμμα ενός Ινδιάνου αρχηγού προς τον Franklin Pierce -πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών- το οποίο φημολογείται να έχει γραφεί το 1855, τότε που οι λευκοί και η κυβέρνηση τους διαπραγματεύονταν με τις τελευταίες στάλες υπομονής και με προσφορές πείνας τις εκτάσεις των ιθαγενών του Νέου Κόσμου.

Ο αρχηγός αυτός λοιπόν,των φυλών Duwamish και Suquamish (για ευνόητους λόγους δεν αναγράφω την ελληνική μετάφραση) ονομαζόταν Si’ahl  ή όπως τον ονόμασαν οι λευκοί άποικοι, Seattle. Η πολιτεία ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του και ο ίδιος είχε επιλέξει μια ήπια προς τους λευκούς πολιτική για το καλό του εναπομένοντος λαού του.

Το γράμμα αυτό έχει αμφισβητηθεί έντονα και συνεχίζει να αμφισβητείται όσο περνούν τα χρόνια αλλά πιστεύω η μαγεία της πρώτης του ανάγνωσης θα μείνει στο μυαλό  για πάντα.

Αν και θεωρητικά έχει γραφεί τόσον καιρό πίσω, η διαχρονικότητα του περιεχομένου του συναρπάζει και μας χαστουκίζει, όλους εμάς τους πολιτισμένους που κάποτε λέγαμε ανθρώπους σαν τον αρχηγό Si’ahl απολίτιστους.

Κι ευθυνόμαστε για τον αφανισμό της φυλής του. Όλοι εμείς οι πολιτισμένοι.

“Ο Μεγάλος Αρχηγός στην Ουάσινγκτον μας ενημέρωσε ότι θέλει να αγοράσει τη γη μας.

Ο  Μεγάλος Αρχηγός, επίσης, στέλνει λόγια φιλίας και καλής θέλησης. Αυτό είναι ευγενικό εκ μέρους του, αφού γνωρίζουμε ότι δεν έχει ανάγκη την φιλία μας. Είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτούμε την προσφορά αυτή, γιατί γνωρίζουμε ότι αν δεν το κάνουμε,  οι Λευκοί μπορεί να έρθουν με όπλα και να καταλάβουν τη γη μας.

Πως μπορεί κάποιος να αγοράσει ή να πουλήσει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης;

Η ιδέα αυτή είναι ξένη προς εμάς, γιατί η δροσιά του αέρα ή η λάμψη των νερών δεν είναι ιδιοκτησία μας.

Πως μπορείτε να τα αγοράσετε από εμάς; Κάθε κομμάτι αυτής της γης είναι ιερό για τους ανθρώπους μου. Κάθε πευκοβελόνα, κάθε αμμώδης ακτή, κάθε σκιά των δέντρων, κάθε έντομο είναι ιερό για τη μνήμη και τις εμπειρίες των ανθρώπων μου.

Γνωρίζουμε ότι ο Λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.

Ένα κομμάτι γης είναι ίδιο με κάποιο άλλο, για αυτόν, γιατί είναι ξένος που έρχεται νύχτα και κατακτά τα εδάφη που θέλει.

Η γη δεν είναι αδερφή του, αλλά εχθρός, την οποία αφού κατακτήσει, συνεχίζει στο επόμενο κομμάτι της. Εγκαταλείπει τους τάφους των πατεράδων του και τα μέρη που γεννήθηκαν τα παιδιά του.

Η όψη των πόλεων σας, πονάει τα μάτια των ερυθρόδερμων.

Ίσως, αυτό οφείλεται στο ότι είμαστε “άγριοι” και δε καταλαβαίνουμε.

Δεν υπάρχει ήσυχο μέρος στις πόλεις των Λευκών. Δεν υπάρχει μέρος να ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, ή το φτερούγισμα των πουλιών.

Ίσως είμαι “άγριος” και δεν καταλαβαίνω. Η φασαρία της πόλης μοιάζει με προσβολή στα αυτιά μας.

Τι ζωή είναι αυτή, όταν ένας άντρας δεν μπορεί να ακούσει την μοναχική κραυγή του γερακιού, ή τις νυχτερινές διαφωνίες των βατράχων σε μια λίμνη;

Οι Ινδιάνοι προτιμούν τον καθαρό αέρα της φύσης. Ο αέρας είναι πολύτιμος για εμάς. Όλα τα όντα μοιράζονται τον ίδιο αέρα, τα ζώα, τα δέντρα και ο άνθρωπος.

Ο Λευκός δεν δίνει προσοχή στον αέρα που αναπνέει.

Αν αποφασίσω να δεχτώ, θα θέσω έναν όρο. Ο Λευκός θα πρέπει να συμπεριφερθεί στα ζώα αυτής της γης, σαν να ήταν αδέρφια του. Είμαι “άγριος” και δεν θα δεχτώ κάτι λιγότερο.

Έχω δει εκατοντάδες κουφάρια βούβαλων, παρατημένα από Λευκούς στην κοιλάδα, αφού τα πυροβόλησαν από ένα τρένο.

Είμαι “άγριος” και δεν καταλαβαίνω πως το σιδερένιο άλογο που καπνίζει μπορεί να είναι πιο σημαντικό από τα βουβάλια, που τα σκοτώνουμε μόνο για να ζήσουμε. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα;

Αν τα ζώα χαθούν, ο άνθρωπος θα χαθεί, γιατί ότι συμβαίνει στα ζώα, συμβαίνει και στον άνθρωπο. Όλα είναι συνδεδεμένα.

Ότι παθαίνει η γη, το ίδιο θα πάθουν και τα παιδιά της.

Μπορεί να καταλαβαίναμε, αν γνωρίζαμε τι οι Λευκοί ονειρεύονται, ποιες ελπίδες περιγράφουν στα   παιδιά τους τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες, το όραμα που υπάρχει στο μυαλό τους, έτσι ώστε να συμβαδίσουμε μαζί για ένα καλύτερο μέλλον.

Αλλά είμαστε “άγριοι”.

Τα όνειρα του Λευκού είναι κρυμμένα από εμάς, και επειδή είναι κρυμμένα, θα πάρουμε το δικό μας δρόμο.

Έτσι ίσως, να ζήσουμε τις λίγες μέρες που μας απομένουν, όπως εμείς επιθυμούμε.

Όταν ο τελευταίος ερυθρόδερμος, εξαφανιστεί από τη γη, και η μνήμη του γίνει σαν κάποιο σύννεφο που περνάει από την κοιλάδα, αυτές οι ακτές και αυτά τα δάση θα περιέχουν τα πνεύματα των προγόνων μου, γιατί αγάπησε αυτή τη γη, όπως το νεογέννητο αγαπά τον χτύπο της καρδιάς της μητέρας του.

Αν σας πουλήσουμε αυτή τη γη, αγαπήστε την όπως την αγαπάμε εμείς. Προσέξτε την, όπως την προσέχουμε εμείς. Ένα πράγμα γνωρίζουμε, ο Θεός μας είναι ο ίδιος. Η γη είναι πολύτιμη για αυτόν.

Ακόμα και ο Λευκός δε μπορεί να ξεφύγει από την μοίρα.”

Αρχηγός Si’ahl

 

Και μετά από τόσα χρόνια, ο Ινδιάνος “άγριος” αρχηγός ακόμη μένει επίκαιρος. Και ναι, αποδείχτηκε πως είχε δίκιο σε όλα του τα συμπεράσματα.

Αλλά τον τιμά ο Νέος Κόσμος, έχει δώσει το όνομα του σε μια πολιτεία.

Τι τιμή για έναν “άγριο”.