Η άνοιξη κάνει την εμφάνιση της δειλά – δειλά. Ανησυχητικά νωρίς, κάτι που σημαίνει ότι και το καλοκαίρι θα έρθει νωρίτερα. Κάτι που σημαίνει ότι ο ήλιος θα βρίσκεται στον ουρανό περισσότερες ώρες κάθε μέρα στο άμεσο μέλλον.

Κάτι που σημαίνει ότι οι μέρες θα μεγαλώσουν και τα βράδια θα γίνουν μικρότερα σε διάρκεια.

Σε χρονική διάρκεια θα γίνουν μικρότερα, αν είσαι καταθλιπτικός (καλή ώρα) τα βράδια σου πάντα θα μοιάζουν με ζωές ολόκληρες. Έχουμε την κατάθλιψη που μας αξίζει τη συγκεκριμένη εποχή που διανύουμε.

«Ενώ τις υπόλοιπες εποχές τρέχουμε γυμνοί στους δρόμους από τη χαρά μας.» Σκάσε εσύ, δε σου μίλησε κανείς.

Αλλά κάπου αλλού ήθελα να φτάσω.

Ναι.

Άνοιξη, ήλιος, ελπίδα, χαρά, παρέες, φιλίες, σχέσεις. Κι άλλα όμορφα σκηνικά ιδίου βεληνεκούς. Αυτή την εποχή γεννιούνται και ερωτήματα, σκέψεις, βγαίνουν στην επιφάνεια και οι αγαπημένες ανασφάλειες.

Καλά, πάντα βρίσκονται στο σουλάτσο, όμως τώρα βολτάρουν οι σιχαμένες συχνότερα.

Γενικά δεν περνάμε και πολύ καλά. Το καλοκαίρι ζυγώνει αδέρφια, εμείς τα παιδιά του χειμώνα δεν περνάμε πολύ καλά.

Και που να μπει κιόλας. Θα πεθάνουμε όλοι.

Η άνοιξη συνορεύει με το καλοκαίρι όσο το νύχι με την παρανυχίδα. Εντάξει, ήταν μια κάπως περίεργη παρομοίωση, αλλά «point taken» που λένε και στο χωριό μου.

Καλοκαίρι και παραλία έρχονται κατά πάνω σου με τραχύτητα Vin Diesel στην τελευταία κόντρα στο πρώτο Fast And The Furious. Σκέφτεσαι δικαιολογίες για να αποφύγεις τα υποχρεωτικά μπάνια με φίλους ή με αμόρε.

Δε βρίσκεις καμία.

Καλοκαίρι και ολόκληρο το χωριό να σε κοιτάζει όποτε πας κανένα Σαββατοκύριακο. Να προσπαθεί να καταλάβει εάν είσαι παντρεμένος ή συνεχίζεις να μένεις μπακούρι.

Καλοκαίρι στο γραφείο ή σε μια όποια επιχείρηση να ψήνεσαι από το πρωί ως το απόγευμα με φορεμένο το παγωμένο χαμόγελο του υπάλληλου του μήνα.

Κάθε βράδυ πας για ύπνο, δεν κοιμάσαι, σηκώνεσαι από το κρεβάτι, πας στο μπαλκόνι, καπνίζεις, σκέφτεσαι, κλαις και χτυπιέσαι μονάχος σου.

Όμορφες σκέψεις στο κεφάλι, όπως μοναξιά καλοκαιρινή που χορεύει επικίνδυνο βαλς με αναμνήσεις περασμένων καλοκαιριών, καλύτερων κατ’ εσέ.

Τέλος πάντων, η ουσία της υπόθεσης με την άνοιξη, το καλοκαίρι και τις σκέψεις είναι άλλη.

Είναι αυτή καθαυτή η γενικευμένη, συνεχής, χωρίς λόγο πολλές φορές, σκέψη.

Νιώθεις ότι αυτή την άνοιξη, κάτι θα αλλάξει στη ζωή σου. Δε θα βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο που βρισκόσουν την περσινή άνοιξη. Θα κάνεις κάτι το διαφορετικό στη ζωή σου εφέτος ρε παιδί μου.

Θα νιώσεις κάτι διαφορετικό, αυτή η άνοιξη θα είναι η άνοιξη σου.

Αμ δε αδερφέ κι αδερφή μου, σου έχω νέα. Η ίδια άνοιξη που σε βρήκε πέρυσι, η ίδια άνοιξη θα σε βρει και φέτος. Οι εποχές δεν αλλάζουν, είναι ακριβώς οι ίδιες, χρόνια τώρα.

Εσύ αλλάζεις.

Πώς άλλαξα εγώ τη ροή του κειμένου, στην αρχή γκρίνια και τώρα σκέψεις και στοχασμοί; Έτσι ακριβώς αλλάζουμε και οι άνθρωποι. Όπου μια λευκή σελίδα η άνοιξη, όπου γράμματα εμείς.

Ψαγμένα πράγματα, εναλλαγές και βαθιά νοήματα στα κείμενα, όχι παίζουμε.

Ναούμε.

«Θα ξεράσω, σταμάτα.»

Ρε σου μίλησε κανένας εσένα και πετιέσαι συνέχεια;

Οπότε αν είσαι σαν κι εμένα, αν δηλαδή βλέπεις τις αχτίδες του ήλιου να αυξάνονται μέρα με τη μέρα κι αρχίζεις να τρελαίνεσαι και να σκέφτεσαι «θετικά» με το μίζερο τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω… σταμάτα.

Μην το κάνεις, είναι υπερβολικά πολύ ψυχοφθόρο και θα σου κάνει κακό.

Τώρα θα με ρωτήσεις ΕΣΥ… άντε ρώτα.

«Γιατί ρε κλόουν, εσύ σταμάτησες να σκέφτεσαι μίζερα και καταθλιπτικά; ΛΕΓΕ ΡΕ.»

Όχι, δε σταμάτησα να σκέφτομαι μίζερα και καταθλιπτικά, αλλά αυτός είμαι εγώ με τον δικό μου ηλίθιο τρόπο σκέψης ο οποίος γνωρίζω ότι είναι ηλίθιος. Αν εσύ αγαπητέ κι αγαπητή έχεις έναν ανάλογο τρόπο σκέψης, σου προτείνω επιμένοντας να τον αλλάξεις.

Εξάλλου, οι εποχές είναι οι ίδιες και δε θα σε βοηθήσουν σε κάτι, εσύ αλλάζεις κι είναι λογικό. Οπότε αφού αλλάζεις σαν άνθρωπος, άλλαξε και σε όποιο βαθμό μπορείς τη σκέψη σου.

Δεν σε καθορίζει καμία εποχή, δεν επηρεάζει τη ζωή σου καμία λιακάδα ή χιονοθύελλα. Μόνο εσύ μπορείς να επηρεάσεις τη ζωή σου.

Αυτά τα ολίγα σήμερα, αγάπη και κουρκουμπίνια μόνο.

Μοιραστείτε το: