Καλή χρονιά

Λίγες ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος έμειναν, κι  οι απανταχού  κάτοικοι της γης γιορτάζουμε. Σχεδόν.

Παντού χαρά επειδή φεύγει ένας χρόνος κι έρχεται ένας άλλος. Άκου εδώ μυαλό.

Γιορτάζουμε επειδή πέρασαν δώδεκα μήνες όπως κι αν πέρασαν και περιμένουμε οι επόμενοι που θα έρθουν να είναι καλύτεροι από αυτούς που έφυγαν. Περιμένουμε ο χρόνος που έρχεται να είναι καλύτερος από αυτόν που έφυγε. Κι αυτό είναι ευθύνη του χρόνου, του 2018, να είναι καλύτερος και να μας ταΐσει μόνο χαρές χωρίς ατυχίες. Εμείς δεν συμμετέχουμε σε αυτήν την προσπάθεια, δεν οδηγούμε σε αυτόν τον δρόμο προς την ευτυχία.

Είμαστε επιβάτες κι ο νέος χρόνος είναι ο οδηγός. Δικιά του η ευθύνη, δικό του το αυτοκίνητο, εμείς θέλουμε γούστα.

Δεν μας νοιάζει ποιος θα τα φέρει φτάνει να μας τα φέρει.

Εμείς οι δυτικοί είμαστε λίγο εκτός βεληνεκούς της πραγματικότητας.  Νομίζω. Για αυτό είμαστε και δυτικοί, για αυτό μας απασχολούν τα λεγόμενα «First World Problems», όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι κι οι Εγγλέζοι. Προβλήματα του πρώτου κόσμου, προβλήματα που μας απασχολούν πάντα από τότε που μάθαμε πως «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και είναι ζωτικής σημασίας.

«Κόπηκε το internet ανήμερα πρωτοχρονιάς και πως θα στείλω ευχές σε ανθρώπους που δεν μιλάω όλον τον χρόνο για να μου απαντήσουν κι αυτοί, όχι επειδή θέλουν μα επειδή πρέπει» τύπου προβλήματα.

«Ρε μαλάκα δεν έκλεισες τραπέζι και τώρα τρέχουμε τελευταία στιγμή να βρούμε κάνα γνωστό στην πόρτα μπας και κάτσουμε να πιούμε κάνα μπουκάλι» τύπου προβλήματα.

«Αυτοί οι μυστήριοι με τα τραπεζομάντηλα στο κεφάλι δεν καταλαβαίνουν από Χριστούγεννα, γιατί τρώνε τζάμπα και γιορτάζουνε μαζί με εμάς τους ξεχωριστούς και δεν πεθαίνουν» τύπου προβλήματα.

Κι άλλα, τέτοιου τύπου προβλήματα. Ξέρεις τι γίνεται, δεν έχω συνειδητοποιήσει αν σιχαίνομαι ή αγαπώ τον κόσμο μας. Δεν μπορώ να καταλάβω αν πάμε σωστά ή αν πάμε στον διάολο. Ίσως γιατί κι εγώ ανήκω στην δύση, ίσως γιατί τα προβλήματα μου είναι προβληματισμοί κι όχι πραγματικά προβλήματα.

Ξέρω πως σήμερα βγω δεν βγω να γλεντήσω, μη χέσω μέσα, θα έχω ένα σπίτι να γυρίσω κι ένα πιάτο φαγητό. Ξέρω πως αύριο θα έχω μια πατρίδα να βρίζω ότι κι αν συμβαίνει στον κόσμο. Ξέρω πως οι άνθρωποι που σήμερα είναι δίπλα μου θα είναι και αύριο εκτός αν επέμβει η φύση. Ξέρω πως θα έχω το αυτονόητο, ζωή και αύριο.

Με τον καινούργιο χρόνο απλά θα γυρίσω μαζί του όπου στραφεί.

Άλλοι δεν το ξέρουν αυτό, απλά το ελπίζουν. Είτε με καινούργιο είτε με παλιό χρόνο, είτε με ξύδια είτε νηφάλιοι, είτε με πόλεμο είτε χωρίς. Άλλοι επιβιώνουν ολόκληρο τον χρόνο και πραγματικά χέστηκαν αν την θέση του θα πάρει ο επόμενος.

Καλή χρονιά σε όλον τον κόσμο λοιπόν, μαλάκες και μη, μαχητές της ζωής και σταρχιδιστές.

Καλά να είμαστε σε έναν χρόνο από τώρα να καυγαδίζουμε και να τρωγόμαστε για τους ίδιους λόγους όπως κάθε χρόνο. Και άλλοι απλά να ελπίζουν να έχουν όλα όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα.