Δεν έχω κάτι με την ανθρώπινη μας φύση, την καταγωγή μας, τη ράτσα μας, όπως τη λένε και οι γείτονες μας οι Ιταλοί.

Απλά σε μια πραγματικότητα και μια καθημερινότητα ελληνική, υπάρχουν ένα δυο θεματάκια με τα οποία έχουμε κάποιο πρόβλημα.

Για την ακρίβεια υπάρχουν ένα – δύο ή και παραπάνω θέματα στα οποία είμαστε ανεκδιήγητοι.

Μάλλον είμαστε απαράδεκτοι.

Ένα από αυτά είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη κι άποψη, η εγκατάλειψη κατοικίδιων στους δρόμους.

~~~~

Πριν προχωρήσω, να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ένας από τους πολλούς παρανοϊκούς, όσον αφορά τα ζώα.

Δεν κυνηγάω νομικά δικαιώματα όταν ο σκύλος χωρίσει την σκύλα του και ψάχνει δίκιο για την επιμέλεια των κουταβιών του.

Δεν παθαίνω απανωτά εγκεφαλικά όποτε μαθαίνω ότι ένα αδέσποτο πατήθηκε στην εθνική οδό από διερχόμενο όχημα.

Κρίμα για το ζωντανό, αλλά είναι κι αυτό θύμα του χάους που επικρατεί σε ολόκληρο το εθνικό δίκτυο.

Και στην παιδεία των οδηγών.

~~~~

Απλά και μόνο ανθρώπινα, σκέφτομαι τα ζωντανά που κατακλύζουν δρόμους, πάρκα και πλατείες.

Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή τους. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά.

~~~~

~~~~

Όταν αποφασίσει κάποιος να αγοράσει ένα ζώο, θα μιλήσω για σκύλο συγκεκριμένα καθώς το ποσοστό εγκατάλειψης στα σκυλιά είναι μεγάλο, ας μην αγοράσει.

Υπάρχουν καταφύγια, υπάρχουν εθελοντές, υπάρχουν άνθρωποι σε υποδομές φιλοξενίας αδέσποτων που χαρίζουν ζώα.

Όποιος θέλει ένα σκυλάκι μπορεί θαυμάσια να πάρει ένα, ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ, ενώ ταυτόχρονα θα βοηθήσει και ένα καταφύγιο να αδειάσει μια θέση του ώστε να φιλοξενηθεί κάποιο άλλο.

«Μα εγώ θέλω συγκεκριμένα ένα Bull Terrier, αυτό μου αρέσει, αυτό έχω δει σε ταινίες με κακούς πάνκιδες μικρός. Αυτό θέλω» λέει ο πιτσιρίκος που κοιτάζει τα κλουβιά του καταφυγίου.

Αγόρι μου όχι, θέλεις ένα σκύλο. Απλά διάλεξε έναν από τους τόσους που βρίσκονται μέσα στα κλουβιά. Θα γνωρίσεις και την ατόφια αγάπη του ζώου, αλλά και θα έχεις την αιώνια αφοσίωση του.

~~~~

Ανάθεμα δηλαδή, είχα υπάρξει ιδιοκτήτης σαύρας Ιγκουάνα και την έβλεπα σαν παιδί.

Δεν θα συνέβαινε το ίδιο και σε μεγαλύτερο βαθμό με έναν σκύλο; Ναι, συνέβη. Σε εμένα τουλάχιστον.

~~~~

~~~~

Να πάμε στην καθημερινότητα μας με ένα ζώο. Στις ευθύνες που έχει ένας ιδιοκτήτης και τις υποχρεώσεις του.

Η στείρωση του ζώου είναι πλέον υποχρεωτική από τον νόμο. Και αν δεν τηρηθεί αυτό προβλέπεται και χρηματική ποινή.

Επίσης, κατά την διάρκεια της βόλτας του ζώου, θα πρέπει να είναι εμφανές και το μικροτσίπ του που θα δείχνει τον νυν κάτοχο του αλλά και το διαβατήριο του το οποίο και αντικαθιστά το βιβλιάριο υγείας του.


Εντάξει, για να είμαστε και ειλικρινείς, δεν χρειάζεται και διαβατήριο το σκυλί για να κυκλοφορήσει στον δρόμο.

Φτάνει το τσιπάκι του και το φακέλωμα του ιδιοκτήτη του. Σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα.


Πάμε και στο ζουμί, πάμε δηλαδή στις τιμές προστίμων.

~~~~

Για την εγκατάλειψη ζώου συντροφιάς, όπως πλέον λέγονται οι σκύλοι, το πρόστιμο θα φτάσει τα χίλια ευρώ. Αρκετά μεγάλο το ποσό για να σκεφτεί ο καθένας και δεύτερη και τρίτη φορά την εγκατάλειψη.

Για θανάτωση ή βασανισμό ζώου συντροφιάς, δεν ξέρω για ποιον λόγο να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο, το πρόστιμο φτάνει τις τριάντα χιλιάδες ευρώ. Και κάπου στα τρία χρόνια φυλάκισης.

Σε πιο light πρόστιμα τώρα: με πεντακόσια ευρώ τιμωρείται η εγκατάλειψη ζώου μετά από ατύχημα και με τριάντα ευρώ η εγκατάλειψη ακαθαρσιών του ζώου μετά από βόλτα.

Υπερβολικό;

Όχι. Για την κατάσταση που υπάρχει στην χώρα με τα αδέσποτα σκυλιά, όχι. Καθόλου υπερβολικό.


Για τη δική μας νοοτροπία και κουλτούρα, καθόλου υπερβολικό.

~~~~

Για να έχεις σπίτι ένα σκυλί πρέπει να είσαι έτοιμος να το φροντίσεις.

Για να το φροντίσεις θα πρέπει να είσαι σε θέση πρώτα να φροντίσεις τον εαυτό σου.

Για να μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου πρέπει να είσαι άνθρωπος πρώτα με εσένα.

Κι αν είσαι άνθρωπος με τον εαυτό σου πρώτα, τότε ναι, μπορείς να έχεις στην κατοχή σου οποιοδήποτε ζώο.

Και για να επαναλάβω, δεν είμαι παρανοϊκός με τα δικαιώματα των ζώων.

Απλά προσπαθώ να είμαι άνθρωπος, πρώτα με εμένα και μετά με τα ζώα. Και μέχρι τώρα, κάτι έχω καταφέρει.

~~~~

~~~~

Μοιραστείτε το: