Η εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική είναι γνωστή σε όλους. Από διηγήσεις ιστοριών για την άνοδο της μαφίας εκείνη την εποχή, μέχρι τις καταστάσεις που οδήγησαν στην απαγόρευση του αλκοόλ.
Κάποιοι θεωρούν ακόμη και σήμερα, ότι η ποτοαπαγόρευση ήταν κάτι που θα έπρεπε να ισχύσει τώρα, στις μέρες μας.
Είναι οι άνθρωποι λογικά που θυμούνται αφηγήματα του τότε από τη σκοπιά των συντηρητικών.
Φέρνουν στο μυαλό τους τις εικόνες που έχουν δει σε βιβλία ιστορίας ή έχουν συνθέσει έπειτα από περιγραφές.
Άνθρωποι να παραπαίουν έξω από τα σαλούν του 1900, έχοντας καταναλώσει αλκοόλ μέχρι σημείο λιποθυμίας.
Γυναίκες να έχουν στο ένα χέρι το παιδί τους, στο άλλο να κρατάνε ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι. Παιδιά να δίνουν το ένα στο άλλο να δοκιμάσει ένα μπουκάλι με αλκοόλ οικείας παρασκευής.
~~~~
~~~~
Τέτοια γεγονότα, τέτοιες συνήθεις και πράξεις στην Αμερική του 1920, οδήγησαν στην ποτοαπαγόρευση μέχρι και το 1933. Τότε ήταν που άνθισε και το παράνομο αλκοόλ, οι συμμορίες και η προστασία των φορτίων κατά τη διανομή του, τα παράνομα στέκια ή μπαρ.
Η εγκληματικότητα και ο ρατσισμός κατά οποιουδήποτε δεν ήταν Αμερικάνος επίσης άρχισε να συγκεντρώνει μεγαλύτερο κύμα συμπάθειας και πολύ περισσότερους οπαδούς.
Επίσης, τότε ήταν που ο περισσότερος κόσμος άρχισε να μαθαίνει ότι υπάρχει δωροδοκία και διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας και της δικαιοσύνης.
Μια μικρή ομάδα του πληθυσμού της Αμερικής, είχε ξεκινήσει να αναπτύσσει μια διάθεση για την απαγόρευση του ποτού από το 1850.
Πολιτείες του Νότου, του πιο συντηρητικού κομματιού της χώρας, συνέπλευσαν με το κίνημα Anti-Saloon League και την ομάδα Women’s Christian Temperance Union.
Αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών, ήταν τα μέλη των δύο αυτών ομάδων να σχηματίσουν το Prohibition Party. Ένα κόμμα το οποίο μετείχε και στις εκλογές του 1872, όμως συγκέντρωσε λίγες περισσότερες από 5000 ψήφους.
Λίγο αργότερα, το 1879, ο Τζον Σεντ Τζον εκλέχθηκε κυβερνήτης του Κάνσας, το οποίο αργότερα έγινε η πρώτη πολιτεία στην Αμερική, η οποία κήρυξε παράνομο το αλκοόλ.
Ο Σεντ Τζον, βλέποντας ότι το κόμμα του είχε μια κάποια απήχηση και δημοτικότητα, το 1884 έθεσε υποψηφιότητα και για πρόεδρος της Αμερικής. Έλαβε γύρω στις 150.000 ψήφους.
~~~~
~~~~
Όσο περνούσαν τα χρόνια, η κοινή γνώμη είχε ευθυγραμμιστεί τελείως με τις απόψεις του συντηρητικού κόμματος.
Μέχρι και το τέλος του 1919, αρχές του 1920, οι περισσότεροι ήταν κατά της πώλησης και της διακίνησης αλκοόλ.
Έτσι, τέθηκε σε εφαρμογή το Volstead Act. Επισήμως, την 16η Ιανουαρίου του 2020, ξεκίνησε η ποτοαπαγόρευση στην Αμερική.
~~~~
Σήμερα αρκετοί άνθρωποι συγκρίνουν τις ημέρες αυτές που περνάμε σαν κάτι ανάλογο εκείνων. Κάτι άτοπο κατά πολλούς, κάτι το εφάμιλλο κατ’ άλλους.
Κάποιοι άλλοι πάλι, μεγαλύτερης ηλικίας, συγκρίνουν την ποτοαπαγόρευση του 1920 στην Αμερική, με την επιβολή του ωραρίου στα νυχτερινά μαγαζιά εδώ στην Ελλάδα, στο μακρινό πλέον 1994.
Ο Στέλιος Παπαθεμελής μαζί με τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, είχαν θεσπίσει ένα νόμο, ο οποίος υποχρέωνε τα νυχτερινά κέντρα να κλείνουν στις 2 τα μεσάνυχτα.
Αυτό συνέβη για να περιοριστεί η ηχορύπανση στα αστικά κέντρα.
Ο νόμος εφαρμόστηκε για λίγο, με αστυνομικούς ελέγχους στα μαγαζιά που δε συμμορφώνονταν με την καινούργια οδηγία της κυβέρνησης. Πρόστιμα και κλείσιμο μαγαζιών ήταν η τιμωρία για τους παραβάτες.
Αποτέλεσμα ήταν οι λαοθάλασσες στις γνωστές πλατείες της χώρας, με μεγαλύτερη αυτή στην Πλατεία Συντάγματος. Οι άστεγοι νυχτόβιοι είχαν φέρει ηχεία, αλκοόλ, κέφι και ατέλειωτη επαναστατικότητα, καθώς δήλωναν ότι δεν έχουν στέκι να συνεχίσουν την έξοδο τους μετά τα μεσάνυχτα.
~~~~
~~~~
Αυτό το μικρό ταξίδι ιστορίας αναφέρθηκε απλά για να θυμηθούμε ποιες καταστάσεις παρομοιάζουμε με τη σημερινή.
Σήμερα δεν έχουμε ούτε ποτοαπαγόρευση, αν και μετά από τα μεσάνυχτα απαγορεύεται η διάθεση αλκοολούχων ποτών από τα περίπτερα, ούτε κάποιο καινούργιο νόμο περί ωραρίου.
Σήμερα, και για αρκετό καιρό ακόμη όπως φαίνεται, έχουμε μια πανδημία.
Έχουμε ένα συνεχώς μεταλλασσόμενο ιό, έχουμε ένα ανύπαρκτο σύστημα υγείας, έχουμε ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Δε θα απαγορευτεί η διασκέδαση, δε θα απαγορευτεί το αλκοόλ, δε θα μας εξουσιάζει ο αόρατος δικτάτωρ του Όργουελ.
Αν θέλει να πιστέψει κάποιος ότι ζούμε το 1984, δε χρειάζεται την πανδημία για να πιαστεί και να επιχειρηματολογήσει για αυτό.
~~~~
Είχαμε στο παρελθόν αρκετά γεγονότα που θα μπορούσαν να τον είχαν οδηγήσει σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Αστυνομοκρατία, ατιμωρησία αξιωματούχων, εκκλησιοκρατία, υποκριτική εθνοφροσύνη, πατριδοκαπηλία, ξενοφοβία, τρομολαγνία, φόβος για το κάθε τί διαφορετικό, ηλεκτρονικό και μη φακέλωμα του κόσμου.
Όλα τα παραπάνω στη χώρα μας τείνουν να παρουσιάζονται ως το φυσιολογικό, ως η ζωή που πρέπει να υπάρχει και να μην τη διαταράσσει κανένας και τίποτα.
~~~~
~~~~
Αυτοί είναι λίγοι μόνο από τους πολλούς λόγους που θα μπορούσε κάποιος να ξεκινήσει να σκέφτεται ότι ζούμε σε ένα μάτριξ με το Μεγάλο Μάτι να μας παρακολουθεί.
Ο ιός δεν είναι λόγος, είναι μια ασθένεια που πλήττει ανθρώπους.
Κι αν δεν είμαστε τόσο εγωιστές και μισάνθρωποι, τότε θα έχουμε στο νου μας να τηρούμε τα μέτρα και τους κανόνες που πρέπει να τηρήσουμε.
Για όσο χρειαστεί, για να μην πάρουμε στο λαιμό μας ανθρώπους που δεν ήρθε ακόμη η ώρα τους.
Ναι, ξεπουληθήκαμε κι εμείς, καταλάβαμε ότι η επανάσταση δεν πληρώνει και πήγαμε με τη μεριά του κεφαλαίου. Θα δεχτούμε το τσιπάκι και στην άνοδο του Αντίχριστου και στο δαμασμό του Θηρίου θα είμαστε αγκαλιά με την πόρνη της Βαβυλώνας.
Με μάσκα πάντα, όμως. Μην κολλήσουμε τίποτα τη γυναίκα. Ανήκει και στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
~~~~
~~~~
Comments by Απόστολος Σαμακοβλής