Εντάξει, ίσως το παράκανα με το αλκοόλ τελευταία.
Κάτι το τέλος του καλοκαιριού, κάτι ο Σεπτέμβρης που μας θύμισε πως έχουμε δέκα χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο ( άκου εκεί δέκα χρόνια ), κάτι οι τέσσερις μου τοίχοι που όλο και πλησιάζουν ο ένας τον άλλον όποτε βρίσκομαι ανάμεσα τους.
Τέσσερις βούλες και μια στην μέση, αλλά αυτή είναι μια ιστορία για άλλη στιγμή.
Ή τρεις βούλες στον αντίχειρα.
Κι αυτή είναι άλλη ιστορία, για άλλη στιγμή με άλλες συνθήκες.