Ραδιόφωνο – Μια ματιά στο Μέσο που αγαπάμε
Ήρθε η στιγμή να θίξουμε ένα αγαπημένο θέμα μου, το ραδιόφωνο. Θα ασχοληθούμε με το ραδιόφωνο στην Ελλάδα. Θα προσπαθήσω…
Κουλτούρα στην οδήγηση – Μηδέν
Σαν κλασικός αστός, γόνος και συνεχιστής μιας ελληνικής οικογένειας, έκατσα πίσω από το τιμόνι πρώτη φορά στην ηλικία των δεκατριών….
Γκρίνια του Θείου – Vol.5
Τέτοιες ώρες το αφεντικό με αφήνει να εκφραστώ. Είναι που δεν έχει έμπνευση για κάποιο βαρύγδουπο κείμενο, είναι που δε…
Γκρίνια του Θείου – Vol.4
Καιρό έχουμε να τα πούμε, ή μάλλον να τα γράψουμε. Χρησιμοποιώ την ατάκα του Κωστικόθορα, θα καταντήσω σαν και τα…
Άμοιρε Γείτονα
Καλημέρα σου άμοιρε γείτονα. Καλημέρα γείτονα, ελπίζω να ξημέρωσες καλά, ελπίζω κι εύχομαι η μέρα σου να είναι γεμάτη χαρά…
Αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα θα είχε σωθεί
Έρχεται ο Σεπτέμβρης και η τηλεόραση έχει γεμίσει με διαφημίσεις για σχολικά είδη. Προσφορές επί προσφορών για τον καλύτερο δυνατό…
Αύγουστος – Ο αγαπημένος μήνας του καλοκαιριού
Ο Αύγουστος είναι ο αγαπημένος μου μήνας. Του καλοκαιριού, όχι γενικά ο αγαπημένος μου μήνας. Του χρόνου ολόκληρου δηλαδή ο…
Metal – Για πάντα μία παρεξηγημένη μουσική
Η Metal μουσική διχάζει τους ανθρώπους από το 1980 μέχρι και σήμερα. Ο σκληρός ήχος της, οι μπάντες της τότε…
Το καλοκαίρι και η ανθρωπιά στην παραλία
Καλοκαίρι, τα πουλιά ολημερίς στον ουρανό τιτιβίζουν. Ο ουρανός ο οποίος τα φιλοξενεί, φορά το εκτυφλωτικό του φόρεμα. Ο ουρανός…
Σε κόσμο για λίγους δε χωράει κανείς
Η νύχτα προσφέρει ευκαιρίες για ατελείωτες ονειροπολήσεις. Όταν συνοδεύεται από αλκοόλ και τσιγάρο, οι ατελείωτες ονειροπολήσεις πραγματικά δεν τελειώνουν. “Για…
Γκρίνια του Θείου – Vol.3
Γρήγορο update: άυπνος για μια μέρα ολόκληρη, καφές και μπύρες έχουν αρχίσει να ρέουνε στις φλέβες αντί για αίμα και…
Τα όνειρα μου Όαση
Τα όνειρα μου είναι κάπως διαφορετικά, σε σχέση με τα όνειρα της πλειοψηφίας των συνανθρώπων μας. Τα όνειρα μου είναι…
Το εθνικό μας σπορ, η γκρίνια
Το δριμύ κατηγορώ μας εναντίον του απέναντι, η γκρίνια δηλαδή, είναι ένα εθνικό μας σπορ. Το έχουμε αγαπήσει κι όσο…
Γκρίνια του Θείου – Vol.2
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Και γκρίνια. Από την ώρα. το λεπτό, την στιγμή που τέλειωσε και η τελευταία γιορτή του δεκαπενθήμερου,…
Γκρίνια του Θείου – Vol.1
Ξύπνησα μέσα στα λευκά για άλλη μια φορά. Όχι τα κελιά, τα τοπία τα λευκά. Τα χιονισμένα ρε παιδί μου….
Για το κάθε πρεζάκι
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως είναι να είσαι πρεζάκι; Κακό παράδειγμα τρόπου ερωτήσεως για τους ευαίσθητους και ευσυγκίνητους συνανθρώπους μας, παιδαριώδες…
Το ανάθεμα του Σεπτέμβρη
Όποτε μπαίνει ένας Σεπτέμβρης αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που αισθανόμουνα όταν το σχολείο απείχε δέκα μέρες από την ζωή…
Ο Νικ κι η ηλεκτρική καρέκλα
Τι κάνεις όταν ξέρεις πως σε λίγο θα περπατάς έναν διάδρομο ο οποίος θα σε οδηγήσει στο τέρμα σου; Σκέφτεσαι,…
Η Κατερίνα και η κομπόστα
Στο σπίτι το μόνο που υπάρχει κι έχει κάποια σχέση με το φαγητό είναι ένα μεγάλο βάζο με κομπόστα ροδάκινο….
Αμαρτίες γονέων, τα τέκνα τι φταίνε;
Ο Δημητράκης ήταν πάντα όπως τον βλέπω ακόμη και σήμερα: ψηλός, χοντρούλης, με ένα βλέμμα έκπληξης μόνιμα στο πρόσωπο. Κι…
Η μέθοδος του Προκρούστη
Ο Προκρούστης ήταν ένας ληστής της Αθήνας που δρούσε στα αρχαία χρόνια κοντά στην περιοχή που σήμερα λέγεται Δαφνί. Σταματούσε…
Ότι καίγεται γίνεται στάχτη
Και από τις στάχτες μόνο ο Φοίνικας μπορεί να αναγεννηθεί, κι εμείς δεν είμαστε Φοίνικες. Ο Φοίνικας κατά την μυθολογία…
Ξημέρωσε μια εθνική τραγωδία
Δεν έχει ιστορία σήμερα. Κι ήθελα μια κι εγώ. Με πρόλαβε η πραγματικότητα. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι…
Το ροζ κουτί κι ο Γιάννης
Έκλεψα κάτι, μια μόνο φορά, όταν ήμουν εννιά χρονών. Και εκείνο το κάτι ήταν ένα κουτάκι. Ένα μικρό, ροζ –…
Η εκκλησιά και τα βγαλμένα μάτια
Κάθε καλοκαίρι η κατάρα του πιτσιρικά που μεγαλώνει σε ένα αστικό κέντρο είναι μια: ένας μήνας στο χωριό. Ένας μήνας…
Η Σχεδία δεν τους χωράει όλους
Ένα απόγευμα στα δυτικά το καλοκαίρι ισούται με : αέρα ανύπαρκτο, ήλιο στον Θεό, κόσμο παντού. Πολύ κόσμο και στον…
Το μέλλον μας – Οδός Ελλήνων
Ο κοινός παρανομαστής σε όλα τα ονόματα, όλων των οδών, όλης της χώρας είναι ένας : ανήκουν σε νεκρούς. Οι…
Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Όταν γράφεται ένα κείμενο, σπάνια γράφεται από ένα και μόνο άτομο, αντιθέτως αρκετές φορές πολλά άτομα συντελούν στην τελειοποίηση του…
Ποια ελευθερία ρε σύντροφοι
Ο πραγματικός σκλάβος είναι εκείνος που ζει σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας Είχα ακούσει κάποτε να λένε σε μια μάζωξη του…
Δείξε μου το τηλέφωνο σου
Σε ένα live ποτέ δεν περιμένω να συμβεί κάτι το μαγικό και να αλλάξει ο κόσμος μετά το τέλος του….
Μητέρα γράφει για μητέρα
Η μητέρα είναι αυτή που μας ανάστησε μέσα από τα σπλάχνα της. Με άδολη στοργή και ανυπόκριτη αγάπη, με αμέτρητους…
Δυο αράδες για Μακεδονία
Πριν από είκοσι χρόνια περίπου έβαλα στο PlayStation το FIFA ’98, σαν γνήσιο παιδί της δεκαετίας «Χ» ήμουν ποδοσφαιρολάτρης αλλά…
Τηλεφώνημα από μακριά
Μεσάνυχτα χτύπησε το τηλέφωνο, πετάχτηκα αμέσως επάνω, μέσα στο σκοτάδι εντελώς μηχανικά χωρίς να το συνειδητοποιήσω είχα ξυπνήσει τελείως και…
Η δικιά μου Ελλάδα
Σε ένα κείμενο για την δικιά μου Ελλάδα δεν ξέρω τι πρόλογος χωράει, δεν είναι ένα μυθιστόρημα αυτό που ακολουθεί,…
Ο τρελός ξέρει
Ανοίξαμε την πόρτα κι αφού πρώτα προχώρησαν οι γονείς μου, ακολούθησα. Πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιο μέρος, γηροκομείο έλεγαν πως…
Αυτοκρατορία κι Άλωση
Ο Μάιος του 1453 και συγκεκριμένα η 29η του τείνει να ξεχαστεί από όλους μας, το βλέπουμε τέτοιες ημέρες από…
Ο Κόσμος του Λεμονιού
«Ένα λεμόνι θα ήθελα» είπε ο τύπος με μια χαμένη όραση με θολωμένη ματιά και μια λαλιά περίεργη. «Έλα» είπε…
Μην υπογράψεις κερατά την δήλωση
Σε έναν και μόνο σε έναν δρόμο περιφέρομαι κάθε μέρα, από το σπίτι στην πλατεία για να πάρω νερό κι…
Ελληνική πραγματικότητα
Σιγά-σιγά ερχόμαστε σε πόλεμο, έχουν οι απέναντι αιχμαλώτους κι εμείς έχουμε διωκόμενους πολίτες τους, μετά τις εκλογές τους θα γίνει…
Το νερό νεράκι
Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να καταλάβουμε, μάλλον να θυμηθούμε, πως εδώ στην Θεσσαλονίκη το γνωμικό ισχύει: μας αρέσει να…
Ιδιωτική Tv
Δεκαετία του ’90, τιμημένη και ποιος την ξεχνά, κανείς, ακόμη κι αν δεν είχε γεννηθεί τότε. Είναι από τα μαγικά…
Η Ηλιθιάδα
Η Ιλιάδα (Ιλιάς κατά τα παλιά καλά χρόνια της καθαρευούσης) είναι ένα πολύ επιτυχημένο κι εμπορικό έπος – ποίημα –…
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη γκρεμίζω ουρανούς
Με τα τελευταία γεγονότα περί πολιτικής ατασθαλίας στην ευρεία ζώνη γειτνίασης του σπιτιού μας, περί αναθεώρησης συνθηκών συνθηκολόγησης μεταξύ ημών…
Πάμε πόλεμο; Μπα
Πάμε ρε μαλάκες να δώσουμε σκαμπίλια και κλοτσές στους γείτονες που μας κουνιούνται. Πάμε να πάρουμε πίσω τα παιδιά μας,…
Απόκριες
Η λογοτεχνική κειμενογραφία δεν πουλάει (ναι γιατί τα άλλα που γράφεις πουλάνε, μαλάκα). Οπότε ξανά-μανά στο κράξιμο. Απόκριες. Ε ρε…
Νότα και χαμόγελο
Κάθεται πλέον κάθε μεσημέρι κάτω από το δέντρο και αφού βγάλει το πουκάμισο ξεκινά να παίζει. Με τον ίδιο ακριβώς…
Ρουφιάνε πονάς και φταίει ο Βορράς
Καλά φταίει και ο Νότος και τα νησιά και η Ανατολή και η Δύση. Όλοι μαζί φταίμε που πονάνε τα…
Σάτιρα
Λόγω των ημερών γεννήθηκε το κείμενο που ακολουθεί. Η ιδέα του κειμένου μάλλον. Τέλος πάντων. Κι ο τελευταίος έφυγε. Μυριάδες…
Ονομάζεσαι Πράκτωρ
Παραπλανητικός ο τίτλος για clickbait. Συνέχισε παρακάτω. Μακριά από εδώ οι ταμπέλες και αυτοί που έχουν συνηθίσει να τις κρεμάνε…
Με λένε Κάποιο
Στο πέρασμα των χρόνων ήμουν βασιλιάς και κυρίαρχος, άνθρωποι ευγενείς και άνθρωποι του μόχθου μου έφερναν δώρα και πλήρωναν φόρους…