Στο πέρασμα των χρόνων ήμουν βασιλιάς και κυρίαρχος, άνθρωποι ευγενείς και άνθρωποι του μόχθου μου έφερναν δώρα και πλήρωναν φόρους αναγνωρίζοντας την κυριαρχία μου. Επειδή απλά ήμουν ο ανώτατος άρχοντας. Και έπρεπε να γονατίσουν μπροστά μου αλλιώς θα έπεφταν. Αλλά ποτέ δεν ήμουν παράλογος.
Ότι κι αν έπαιρνα από χρήμα το επέστρεφα σε γνώση, σε υποδομή και μάθηση. Και με προσκυνούσαν, και με έβριζαν. Και τότε ήμουν ο Κάποιος, με σέβονταν όλοι και το όνομα μου ήταν ξακουστό σε όλο το απέραντο κι αχανές βασίλειο μου. Και σε άλλα που τότε δεν ήταν τίποτα άλλο παρά απέραντα βοσκοτόπια και οι κάτοικοι τους απλοί άνθρωποι.