Θυμάστε κάτι ορθογώνια άψυχα αντικείμενα; Σχετικό βέβαια αυτό, άψυχα ή έμψυχα. Κάτι αντικείμενα με σκληρό δέρμα πολλές φορές και μαλακό τις άλλες; Εμπεριείχε κάτι ψιλοκομμένες, γεμάτες μικρά γράμματα, κόλλες χαρτί. Είχε πρόλογο κι αρχή, μέση κι επίλογο, ακολουθούμενο από ένα τέλος. Έχει, επειδή αυτό το αντικείμενο υπάρχει ακόμη. Ζει ανάμεσα μας. Όμως για πόσο; Τούτο…
Θα δούμε κάτι το διαφορετικό σήμερα, κάτι που δε συνηθίζω να το παρουσιάζω σε αυτό το σύμπαν. Μάλλον, σε αυτό το διαδικτυακό σπίτι, στο οποίο όλοι μας είμαστε συγκάτοικοι. Το gaming. Μια πονεμένη ιστορία και μια παρεξηγημένη λέξη. Μάλλον θα λέγαμε ή θα γράφαμε καλύτερα, μια παρεξηγημένη έννοια. Πόσοι άνθρωποι είπαν, ή νόμισαν, πως το…
Κατεβαίνοντας από το αστικό, ο Νικ σκέφτηκε ότι ναι, θα έπρεπε να είχε σηκωθεί για την έγκυο γυναίκα. Ήταν δεν ήταν εικοσιπέντε με την κοιλιά στο στόμα, λογικά κι αυτή θα πήγαινε σε μια δουλειά που σιχαίνεται, ίσα – ίσα να βγάλει τα πρώτα πάμπερς του μωρού.
Παραπλανητικός ο τίτλος για clickbait. Συνέχισε παρακάτω. Μακριά από εδώ οι ταμπέλες και αυτοί που έχουν συνηθίσει να τις κρεμάνε σε ανθρώπους, μακριά όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν κάτι ή τίποτα. Γιατί η κατανόηση προϋποθέτει αντίληψη κι αυτοί οι τύποι που κρατούν ταμπέλες δεν την έχουν. Για αυτό και μοιράζουν χαρακτηρισμούς άλλωστε. Αλλά στο θέμα…
Στο πέρασμα των χρόνων ήμουν βασιλιάς και κυρίαρχος. Άνθρωποι ευγενείς και άνθρωποι του μόχθου, μου έφερναν δώρα και πλήρωναν φόρους αναγνωρίζοντας την κυριαρχία μου. Επειδή απλά ήμουν ο ανώτατος άρχοντας. Και έπρεπε να γονατίσουν μπροστά μου αλλιώς θα έπεφταν. Αλλά ποτέ δεν ήμουν παράλογος. Ότι κι αν έπαιρνα από χρήμα το επέστρεφα σε γνώση, σε…
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρξε μια εποχή όπου ο Χριστιανισμός ήταν ακόμη κάτι που δεν υπήρχε. Μια εποχή αγαπητά μου παιδιά που δεν υπήρχαν διδάγματα εκκλησιών τα οποία μετατρέπονταν σε νόμους. Υπήρχε μια εποχή που λατρεύονταν άλλοι Θεοί και δεν είχε την αποκλειστικότητα ο Ιησούς ο Χριστός. Ναι, το έγραψα. Και μαντέψτε, ποιος λαός…