Shawshank Redemption – Όλοι είμαστε φυλακισμένοι
Κοιτάζω τη λευκή σελίδα για ακόμη μια φορά. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που απλά ενώ κοιτάζω μια λευκή…
Γκρίνια του Θείου – Vol.4
Καιρό έχουμε να τα πούμε, ή μάλλον να τα γράψουμε. Χρησιμοποιώ την ατάκα του Κωστικόθορα, θα καταντήσω σαν και τα…
Metal – Για πάντα μία παρεξηγημένη μουσική
Η Metal μουσική διχάζει τους ανθρώπους από το 1980 μέχρι και σήμερα. Ο σκληρός ήχος της, οι μπάντες της τότε…
Γιατί μας φοβίζει το Into the Wild
Το 2007 κυκλοφόρησε μια ταινία που έμελλε να αλλάξει τις αντιλήψεις πολλών ανθρώπων για τη ζωή και τις αξίες της….
Τα όνειρα μου Όαση
Τα όνειρα μου είναι κάπως διαφορετικά, σε σχέση με τα όνειρα της πλειοψηφίας των συνανθρώπων μας. Τα όνειρα μου είναι…
Το όρος κι ο Χρόνος
Υπάρχει ένα γνωμικό του Στίβεν Κινγκ που το έχω υιοθετήσει και το έχω κάνει μότο. Από το Μαύρο Πύργο, μια από τις καλύτερες του ιστορίες. Ο Ρόλαντ λέει σε ένα σημείο ότι: ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό.
Η αγάπη, αυτή η μαλακία
Με έκανε να πιστεύω πως αξίζω να αγαπάω και να με αγαπάνε. Με έβγαλε από τον γκρεμό που είχα πιαστεί…
Μόνο ντροπή και άλλο τίποτα
Καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη χωρίς αυτοκίνητο σημαίνει τρία πράγματα: ζέστη, λεωφορείο, θάνατος. Το είχα ξεχάσει λόγω της ημέρας η οποία κύλησε…
Η γυναίκα με τα μαύρα στον πίνακα
Εντάξει, ίσως το παράκανα με το αλκοόλ τελευταία. Κάτι το τέλος του καλοκαιριού, κάτι ο Σεπτέμβρης που μας θύμισε πως…
Τι θα κάνουμε για μια ιδέα
Χωρίς ιδέες ο κόσμος θα ήταν ένα ατελείωτο χάος, ο καθένας θα έκανε ότι του κατέβαινε ή ότι του επέβαλαν…
Γυάλινος – ψεύτικος κόσμος;
Στάσου μπροστά από έναν καθρέφτη και κοίταξε τον. Θα δεις το είδωλο σου να σε κοιτά πίσω, με το ίδιο…
Η Κατερίνα και η κομπόστα
Στο σπίτι το μόνο που υπάρχει κι έχει κάποια σχέση με το φαγητό είναι ένα μεγάλο βάζο με κομπόστα ροδάκινο….
Αμαρτίες γονέων, τα τέκνα τι φταίνε;
Ο Δημητράκης ήταν πάντα όπως τον βλέπω ακόμη και σήμερα: ψηλός, χοντρούλης, με ένα βλέμμα έκπληξης μόνιμα στο πρόσωπο. Κι…
Η Βαβυλώνα έπεσε, όχι η ιδέα
Κατά τους ιστορικούς ήταν μια πανέμορφη πόλη, με ένα απέραντο ψηλό τείχος. Μια πόλη κάπου στο σημερινό Ιράκ. Ήταν μια…
Στην ζούγκλα άνθρωπε
Ο μονόλογος ενός παράξενου ανθρώπου που εξελίχτηκε σε μια μονομερή συζήτηση, αυτό το κείμενο ακολουθεί. Τον είχα βαφτίσει τρελό προφήτη….
Τηλεφώνημα από μακριά ξανά
Έχω σκεφτεί αρκετές φορές να σπάσω το τηλέφωνο μου, και η σημερινή είναι η εντονότερη. Έχω το παραδοσιακό τηλέφωνο ακόμη,…
Η μέθοδος του Προκρούστη
Ο Προκρούστης ήταν ένας ληστής της Αθήνας που δρούσε στα αρχαία χρόνια κοντά στην περιοχή που σήμερα λέγεται Δαφνί. Σταματούσε…
Ότι καίγεται γίνεται στάχτη
Και από τις στάχτες μόνο ο Φοίνικας μπορεί να αναγεννηθεί, κι εμείς δεν είμαστε Φοίνικες. Ο Φοίνικας κατά την μυθολογία…
Ξημέρωσε μια εθνική τραγωδία
Δεν έχει ιστορία σήμερα. Κι ήθελα μια κι εγώ. Με πρόλαβε η πραγματικότητα. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να απειλούμαι…
Το ροζ κουτί κι ο Γιάννης
Έκλεψα κάτι, μια μόνο φορά, όταν ήμουν εννιά χρονών. Και εκείνο το κάτι ήταν ένα κουτάκι. Ένα μικρό, ροζ –…
Η εκκλησιά και τα βγαλμένα μάτια
Κάθε καλοκαίρι η κατάρα του πιτσιρικά που μεγαλώνει σε ένα αστικό κέντρο είναι μια: ένας μήνας στο χωριό. Ένας μήνας…
Η Σχεδία δεν τους χωράει όλους
Ένα απόγευμα στα δυτικά το καλοκαίρι ισούται με : αέρα ανύπαρκτο, ήλιο στον Θεό, κόσμο παντού. Πολύ κόσμο και στον…
Το μέλλον μας – Οδός Ελλήνων
Ο κοινός παρανομαστής σε όλα τα ονόματα, όλων των οδών, όλης της χώρας είναι ένας : ανήκουν σε νεκρούς. Οι…
Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Όταν γράφεται ένα κείμενο, σπάνια γράφεται από ένα και μόνο άτομο, αντιθέτως αρκετές φορές πολλά άτομα συντελούν στην τελειοποίηση του…
Ποια ελευθερία ρε σύντροφοι
Ο πραγματικός σκλάβος είναι εκείνος που ζει σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας Είχα ακούσει κάποτε να λένε σε μια μάζωξη του…
Το κάγκελο είναι ίδιο για όλους
Τώρα τι να σου πω, το κάγκελο για όλους το ίδιο είναι. Τα όρια του κάθε ανθρώπου είναι που διαφέρουν…
Μητέρα γράφει για μητέρα
Η μητέρα είναι αυτή που μας ανάστησε μέσα από τα σπλάχνα της. Με άδολη στοργή και ανυπόκριτη αγάπη, με αμέτρητους…
Δυο αράδες για Μακεδονία
Πριν από είκοσι χρόνια περίπου έβαλα στο PlayStation το FIFA ’98, σαν γνήσιο παιδί της δεκαετίας «Χ» ήμουν ποδοσφαιρολάτρης αλλά…
Τι είναι ο θάνατος
Το χειρότερο που μπορεί να αισθανθεί κανείς όταν πεθαίνει λογικά θα είναι ότι πεθαίνει. Νομίζω τουλάχιστον, ίσως να είναι ένα…
Τηλεφώνημα από μακριά
Μεσάνυχτα χτύπησε το τηλέφωνο, πετάχτηκα αμέσως επάνω, μέσα στο σκοτάδι εντελώς μηχανικά χωρίς να το συνειδητοποιήσω είχα ξυπνήσει τελείως και…
Η δικιά μου Ελλάδα
Σε ένα κείμενο για την δικιά μου Ελλάδα δεν ξέρω τι πρόλογος χωράει, δεν είναι ένα μυθιστόρημα αυτό που ακολουθεί,…
Ο τρελός ξέρει
Ανοίξαμε την πόρτα κι αφού πρώτα προχώρησαν οι γονείς μου, ακολούθησα. Πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιο μέρος, γηροκομείο έλεγαν πως…
Σμαραγδένιο όνειρο
Μόλις τέλειωσε η βάρδια. Κοίταξε το ρολόι, δυόμισι. Χωρίς καν να αλλάξει ξεκίνησε να φύγει. Δεν περνούσε ούτε δευτερόλεπτο στις…
Αυτοκρατορία κι Άλωση
Ο Μάιος του 1453 και συγκεκριμένα η 29η του τείνει να ξεχαστεί από όλους μας, το βλέπουμε τέτοιες ημέρες από…
Μαγκιά κλανιά και πάλι Βασιλιά
Ποιες ταινίες κάνουν τον χαμό τον ίδιο κι έχουν την μεγαλύτερη επιτυχία στις αίθουσες; Οι ταινίες με σουπερ-ήρωες, ναι. Αλλά…
Μίστερ
Ο μανδύας που έχω έχει ένα χρώμα, μάλλον έχει μια απουσία χρώματος που θυμίζει το άυλο. Δεν έχει δική…
Μην υπογράψεις κερατά την δήλωση
Σε έναν και μόνο σε έναν δρόμο περιφέρομαι κάθε μέρα, από το σπίτι στην πλατεία για να πάρω νερό κι…
Πόσο κάνει η μπάλα σου;
Όταν τα φώτα σβήνανε και μόνο τότε καθόταν και αισθανόταν κουρασμένος, την ημέρα ολάκερη το απαγόρευαν. Μέσα στο σκοτάδι και…
Ρουφιάνος τον ρουφιάνο αγαπά
Το’χανε πει στις φυλακές ανηλίκων, ο ρουφιάνος τον ρουφιάνο αγαπά και η λουμπίνα την λουμπίνα. Μικροί ήμασταν τότε και Χριστό…
Ελληνική πραγματικότητα
Σιγά-σιγά ερχόμαστε σε πόλεμο, έχουν οι απέναντι αιχμαλώτους κι εμείς έχουμε διωκόμενους πολίτες τους, μετά τις εκλογές τους θα γίνει…
Το παρκούρ των σπουργιτιών
Σκοτείνιαζε απότομα πλέον αλλά ήδη άρχιζε να μυρίζει κάτι που θύμιζε καλοκαίρι. Είχαν αρχίσει οι ημέρες εκείνες που ξεγελάει ο…
Η απολογία ενός βλάκα
«Ήρθε λοιπόν η ώρα μου αγαπητοί μου συμπολίτες, ήρθε η στιγμή να συμβεί αυτό που όλοι με τόση ανυπομονησία και…
Στη διαδρομή είναι η ιδέα
Μπύρα, τσεκ. Τσιγάρα, τσεκ. Μουσική να παίζει, τσεκ. Κανένας τριγύρω, τσεκ. Θα πεθάνεις νέος, τσεκ. Αυτό είναι το starter pack…
Πάμε πόλεμο; Μπα
Πάμε ρε μαλάκες να δώσουμε σκαμπίλια και κλοτσές στους γείτονες που μας κουνιούνται. Πάμε να πάρουμε πίσω τα παιδιά μας,…
Νότα και χαμόγελο
Κάθεται πλέον κάθε μεσημέρι κάτω από το δέντρο και αφού βγάλει το πουκάμισο ξεκινά να παίζει. Με τον ίδιο ακριβώς…
Πότε ένας νάνος την βλέπει γίγαντας
Μια ζωή γεμάτη βλέμματα αποδοκιμασίας ή μια ζωή με κοιτάγματα απέχθειας, μια ζωή γεμάτη σχόλια κακόβουλα ή ακόμη και σχόλια…
Σάτιρα
Λόγω των ημερών γεννήθηκε το κείμενο που ακολουθεί. Η ιδέα του κειμένου μάλλον. Τέλος πάντων. Κι ο τελευταίος έφυγε. Μυριάδες…
Η ευθύνη κι ο απέναντι
Πέρασαν πολλά χρόνια αλλά η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια, στάσιμη και χωρίς περιθώρια σκέψης για αλλαγή. Ούτε καν για…
Ωδή στον ηλίθιο
Προς εσένα ηλίθιε που γνωρίζεις τα πάντα και κατακρίνεις ότι υπάρχει γύρω σου, σκάσε. Προς εσένα ηλίθιε που σε ανέχονται…
Γενέθλια, μια εκδρομή και κάτι κλωτσομπούνια
Η πόρτα του ηλεκτρικού έκλεισε, ανεβήκαμε τις σκάλες και με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε πως δεν ήμασταν μόνοι μας στον…