Μας αρέσει πραγματικά η καταθλιπτική μουσική; Η απάντηση είναι όχι, δεν μας αρέσει η καταθλιπτική μουσική. Θα δούμε το γιατί παρακάτω.
Σάββατο βράδυ και είσαι σε μια ηλικία που δεν θέλεις να βγεις έξω. Λογικό.
Έχει αρχίσει και πέφτει ο τοίχος του μυαλού σου που χωρίζει Σαββατόβραδο – ταλαιπωρία.
~~
Ανάγνωση κειμένου » “Η μουσική είναι στιγμές”
Καλημέρα σου άμοιρε γείτονα.
Καλημέρα γείτονα, ελπίζω να ξημέρωσες καλά, ελπίζω κι εύχομαι η μέρα σου να είναι γεμάτη χαρά και χαμόγελο.
Τι κάνεις γείτονα; Έχω να σε δω από χθες το βράδυ, σε είδα από το παράθυρο που έμπαινες στο σπίτι σου κλεφτά, μη σε πάρουν χαμπάρι τα παιδιά και η κυρά σου.
Πού ήσουν γείτονα μέχρι τις έντεκα; Δουλεύεις το πρωί, αυτό έχεις συνηθίσει να μας λες.
Ανάγνωση κειμένου » “Άμοιρε Γείτονα”
Σου φαίνονται όλες οι μέρες ίδιες. Ξημερώνει, νυχτώνει, ξυπνάς, κοιμάσαι. Κάθε μέρα, όλο το μήνα, για ολόκληρο το χρόνο. Ξανά και ξανά, πάλι και πάλι. Η ίδια, αλλά ακριβώς η ίδια ζωή.
Η ρουτίνα.
Και τη ρουτίνα σου την έχεις βαφτίσει ζωή μικρέ μου, αυτό είναι. Βάφτισες τη ρουτίνα σου, ζωή. Η ζωή το άκουσε αυτό.
Και πικράθηκε.
Όχι από εσένα, εσύ έτσι κι αλλιώς άξιος μόνο για αυτό ήσουν και είσαι. Να μπαίνεις σε καλούπια, να γίνεσαι ότι ακριβώς πρέπει να γίνεις. Να φοβάσαι να κάνεις το οτιδήποτε θα σε χαρακτηρίσει.
Ανάγνωση κειμένου » “Πόσο ακόμη μέχρι να σπάσεις”
Ξύπνα, κοίτα έξω, κάτι μυστήριοι περικύκλωσαν το σπίτι και βαστάνε τουφέκια και κρατάν σπάθες.
Προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα, ξύπνα, πρέπει να σε κρύψω αν προλάβω κι αν δεν προλαβαίνω πρέπει να σε διώξω.
Ξύπνα, γιατί η πόρτα έσπασε και τρέχοντας ορμούν στο δωμάτιο.
Γρήγορα φύγε, θα πέσω πάνω τους να καθυστερήσουν όσο εσύ θα φεύγεις. Μην κοιτάξεις πίσω, ξέχνα με. Αυτούς να θυμάσαι.
