Υπάρχει ένα γνωμικό του Στίβεν  Κινγκ που το έχω υιοθετήσει και το έχω κάνει μότο. Από το Μαύρο Πύργο, μια από τις καλύτερες του ιστορίες. Ο Ρόλαντ λέει σε ένα σημείο ότι:

“Ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό.”

Αμέσως έρχεται στο μυαλό του καθενός μας, όταν διαβάζει κάτι τέτοιο, ένα πρόσωπο να καθρεφτίζεται μέσα στο νερό, σωστά;

Ο χρόνος, το πρόσωπο του χρόνου, το οποίο έχουμε όλοι μας σχηματίσει μέσα στο κεφάλι μας. Του έχουμε δώσει μια – κάποια μορφή, ξέρουμε όλοι μας με τι και με ποιόν μοιάζει.

Αλλά όσο ξέρουμε, τόσο ξεχνάμε.

Και ναι, ο χρόνος μοιάζει με ένα πρόσωπο στο νερό. Υπάρχει αλλά είναι θολός, υπάρχει αλλά δεν υπάρχει κιόλας.

Σαν την αντανάκλαση του προσώπου στο νερό, είναι ψεύτικος.

Ανάγνωση κειμένου » “Το όρος κι ο Χρόνος”