Να ξημερώσει στο Βαρδάρη
Θ’ αρχίσω με το κλασικό επαναλαμβανόμενο κλισέ: Τί να πρωτογράψεις για αυτήν τη μαγική, κατ’ εμέ, πόλη. Για το απίστευτο…
Αστικό λεωφορείο το καλοκαίρι
Καλοκαίριασε. Ειδησάρα σε λέω. Για όσους χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς και ταλαιπωρίας, σήμανε και το ξεκίνημα της ανάβασης τους Γολγοθά….
Ένας CausticAuthorας στην Γερμανία
Στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, ένα έντονο κωμικό στοιχείο – χαρακτήρας ήταν ο «βλάχος». Ο κακομοίρης Έλληνας της επαρχίας, ο…
Μια γυναίκα που χορεύει
Το πιο όμορφο θέαμα είναι μια γυναίκα που χορεύει, είχε γράψει κάποτε ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Το πιο όμορφο θέαμα…
Μόνο ντροπή και άλλο τίποτα
Καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη χωρίς αυτοκίνητο σημαίνει τρία πράγματα: ζέστη, λεωφορείο, θάνατος. Το είχα ξεχάσει λόγω της ημέρας η οποία κύλησε…
Η γυναίκα με τα μαύρα στον πίνακα
Εντάξει, ίσως το παράκανα με το αλκοόλ τελευταία. Κάτι το τέλος του καλοκαιριού, κάτι ο Σεπτέμβρης που μας θύμισε πως…
Η δικιά μου Ελλάδα
Σε ένα κείμενο για την δικιά μου Ελλάδα δεν ξέρω τι πρόλογος χωράει, δεν είναι ένα μυθιστόρημα αυτό που ακολουθεί,…
Το νερό νεράκι
Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να καταλάβουμε, μάλλον να θυμηθούμε, πως εδώ στην Θεσσαλονίκη το γνωμικό ισχύει: μας αρέσει να…