Σου φαίνονται όλες οι μέρες ίδιες. Ξημερώνει, νυχτώνει, ξυπνάς, κοιμάσαι. Κάθε μέρα, όλο το μήνα, για ολόκληρο το χρόνο. Ξανά και ξανά, πάλι και πάλι. Η ίδια, αλλά ακριβώς η ίδια ζωή. Η ρουτίνα. Και τη ρουτίνα σου την έχεις βαφτίσει ζωή μικρέ μου, αυτό είναι. Βάφτισες τη ρουτίνα σου, ζωή. Η ζωή το άκουσε…
Το χειρότερο που μπορεί να αισθανθεί κανείς όταν πεθαίνει λογικά θα είναι ότι πεθαίνει. Νομίζω τουλάχιστον, ίσως να είναι ένα συναίσθημα που θα βιώσεις μια φορά και για πολύ λίγο ή θα είναι μια κατάσταση η οποία θα βιώνεται για πολύ. Ίσως πάλι να μην είναι και απολύτως τίποτα, ίσως ο θάνατος να είναι το…
Ανοίξαμε την πόρτα κι αφού πρώτα προχώρησαν οι γονείς μου, ακολούθησα. Πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιο μέρος, γηροκομείο έλεγαν πως ονομάζεται, αλλά «Μέσα δεν υπάρχουν μόνο γέροι. Υπάρχουν κι άρρωστοι άνθρωποι». Έτσι μου είπαν. Στην διαδρομή από το σπίτι στο νοσοκομείο, ας το πω έτσι να ησυχάσω την ψυχή μου, έκανα ερωτήσεις παιδικές και αφελείς.