Επιστροφή
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Είναι μία συνέχεια της ολοκλήρωσης μας, είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση της υπαρχούσης θέσης μας στο σύμπαν. Σε απλά ελληνικά, είναι κάτι το οποίο δίνεται σε καθέναν από εμάς άπαξ, μία φορά.
Το Ρολόι, η Σύριγγα και το Θηρίο
Σίγουρα όλοι τους έχουμε δει. Στο δρόμο, σε λεωφορεία και τραμ, σε πάρκα και πεζοδρόμια. Να επαιτούν και να ζητούν το ελάχιστο που μπορούμε να τους δώσουμε. Σίγουρα όταν ήμασταν πιτσιρίκια, νιώσαμε το φόβο και την αγωνία στη φωνή του μπαμπά ή της μαμάς και το δυνατό τράβηγμα στο χέρι μας καθώς μας οδηγούσε στον…
Χαμογέλα σε όσους σου το ζητάνε
Περνάει η ημέρα και με το που πατάω το πόδι σπίτι αναρωτιέμαι πραγματικά πως την ξόδεψα. Με ποιόν τόπο ξόδεψα τις ώρες της και που έδωσα το χρόνο της. Απαντάω αμέσως στην ερώτηση μου φωναχτά, δουλειά και διαδρομή προς αυτήν. Διαδρομή προς το σπίτι μετά το τέλος της. Ίσως καμιά βόλτα σε ψιλικά και τσιγάρα…
Shawshank Redemption – Όλοι είμαστε φυλακισμένοι
Κοιτάζω τη λευκή σελίδα για ακόμη μια φορά. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που απλά ενώ κοιτάζω μια λευκή σελίδα, παράλληλα σκέφτομαι. Τί θέμα θα αναπτύξω, ποια κατάσταση θα σχολιάσω, αν θα βγάλω χολή ή θα εκθειάσω μια κατάσταση. Παράλληλα, πάλι αυτή η αγαπημένη λέξη, ένα κουτάκι μπύρας είναι δίπλα μου και ακούγεται το…
Ότι πολυτιμότερο: Ο Χρόνος
Ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό. Ο χρόνος είναι μια ιδέα για την οποία έχουν δοθεί σκληρές μάχες αλλά κανείς δεν γνωρίζει τους ήρωες που έχουν πέσει για αυτές. Ο χρόνος είναι ότι πολυτιμότερο μπορεί να χαρίσει ο άνθρωπος στον συνάνθρωπο. Για τον πιο απλό λόγο που υπάρχει και κανείς μας δεν νοιάζεται: ο…
Φωτογραφίες κι αναμνήσεις
Κάποτε υπήρχε μια συσκευή απαράμιλλης τεχνολογικής επαναστατικότητας σε κάθε σχεδόν σπίτι: η φωτογραφική μηχανή. Τώρα πλέον έχει εγκατασταθεί στης «νέας τεχνολογίας κινητά.» Τα καλά σταμάτησαν να τα κυκλοφορούν, που έλεγε κι ο παππούς. Ποτέ δε θα μάθω να τα χειρίζομαι εν τω μεταξύ τα ρημαδιασμένα. Συνήθως τη φωτογραφική μηχανή τη χρησιμοποιούσε η μαμά του σπιτιού…
Ψίθυροι κι εξετάσεις
“Μοιάζει με λάθος, είναι ένα λάθος, κάνω λάθος.” Ψίθυροι μέσα στο αυτί μου που δε βγαίνουν από το στόμα κανενός. Ψίθυροι που υπάρχουν ενώ δεν υπάρχουν πουθενά. “Είσαι μια αποτυχία, ότι και να προσπαθήσεις θα πάει στράφι, είσαι ένα λάθος των γονιών σου κι αυτό θα παραμείνεις.” Πάλι οι Ψίθυροι έρχονται στο αυτί μου, το…
Μίλα μου για ζωή
Μίλα μου για ζωή. Μίλα μου για τη ζωή σου ή τη ζωή των δικών σου. Μίλα μου ακόμη και για τη ζωή μου, ίσως να μην την έχω γνωρίσει όπως εσύ τη βλέπεις. Μίλα μου για τη ζωή μας, μίλα μου για τη ζωή που έχουμε την τύχη να βιώνουμε κι όμως, με μηδαμινή…
Αρκετά με το Game Of Thrones
Ο μήνας που πέρασε μας επιφύλασσε κάποιες εκπλήξεις. Τόσο στη μικρή, όσο και στη μεγάλη οθόνη. Και καλά, λίγο ή πολύ περιμέναμε πάνω κάτω το τέλος των Avengers όπως το είδαμε. Δεν περιμέναμε την καρικατουρίστικη εμφάνιση κάποιων ΒΑΣΙΚΩΝ ηρώων, αλλά ας πάει στην ευχή. Γνωρίζαμε ότι όλο το lore σταματά κι η Marvel αποφάσισε να…
Βλεφάρισμα
Έκλεισα τα μάτια στα δεκαπέντε με δεκαέξι. Τα άνοιξα και βρέθηκα στα λίγο πριν τα τριάντα. Στην κυριολεξία τα δέκα χρόνια που πέρασαν μου φάνηκαν σαν ένα βλεφάρισμα του ματιού. Όπως κι αν ακούγεται (ή βλέπεται και διαβάζεται) αυτό, συνέβη έτσι ακριβώς όπως το περιγράφω. Ένα βλεφάρισμα και πέρασε μια δεκαετία. Μια δεκαετία με χαρές…