
Επιστροφή
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Είναι μία συνέχεια της ολοκλήρωσης μας, είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση της υπαρχούσης θέσης μας στο σύμπαν….
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Είναι μία συνέχεια της ολοκλήρωσης μας, είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση της υπαρχούσης θέσης μας στο σύμπαν….
Σίγουρα όλοι τους έχουμε δει. Στο δρόμο, σε λεωφορεία και τραμ, σε πάρκα και πεζοδρόμια. Να επαιτούν και να ζητούν…
Περνάει η ημέρα και με το που πατάω το πόδι σπίτι αναρωτιέμαι πραγματικά πως την ξόδεψα. Με ποιόν τόπο ξόδεψα…
Κοιτάζω τη λευκή σελίδα για ακόμη μια φορά. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που απλά ενώ κοιτάζω μια λευκή…
Ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό. Ο χρόνος είναι μια ιδέα για την οποία έχουν δοθεί σκληρές μάχες αλλά…
Κάποτε υπήρχε μια συσκευή απαράμιλλης τεχνολογικής επαναστατικότητας σε κάθε σχεδόν σπίτι: η φωτογραφική μηχανή. Τώρα πλέον έχει εγκατασταθεί στης «νέας…
“Μοιάζει με λάθος, είναι ένα λάθος, κάνω λάθος.” Ψίθυροι μέσα στο αυτί μου που δε βγαίνουν από το στόμα κανενός….
Μίλα μου για ζωή. Μίλα μου για τη ζωή σου ή τη ζωή των δικών σου. Μίλα μου ακόμη και…
Ο μήνας που πέρασε μας επιφύλασσε κάποιες εκπλήξεις. Τόσο στη μικρή, όσο και στη μεγάλη οθόνη. Και καλά, λίγο ή…
Έκλεισα τα μάτια στα δεκαπέντε με δεκαέξι. Τα άνοιξα και βρέθηκα στα λίγο πριν τα τριάντα. Στην κυριολεξία τα δέκα…
Το δωμάτιο σου είναι γεμάτο, παρότι δεν υπάρχει μέσα του τίποτα πια. Μόνο οι τοίχοι, τα γαμημένα τα τέσσερα τα…
Σου φαίνονται όλες οι μέρες ίδιες. Ξημερώνει, νυχτώνει, ξυπνάς, κοιμάσαι. Κάθε μέρα, όλο το μήνα, για ολόκληρο το χρόνο. Ξανά…
Τα όνειρα μου είναι κάπως διαφορετικά, σε σχέση με τα όνειρα της πλειοψηφίας των συνανθρώπων μας. Τα όνειρα μου είναι…
Υπήρξα κι εγώ άνθρωπος που κάπνιζε για ένα διάστημα Φτηνά Τσιγάρα. Θα πει όποιος δεν καπνίζει, σιγά τη διαφορά που έχουν. Θα πω σε αυτόν που δεν καπνίζει και εκφράζει άποψη:«Έχουν διαφορά αδερφέ».
Τα Φτηνά Τσιγάρα είναι δακτυλοδεικτούμενα. Τα αγοράζουν όσοι δεν έχουν αρκετά ψιλά στο πορτοφόλι τους για να πάρουν τα άλλα, τα επώνυμα. Να πιουν το χαρμάνι το αμερικάνικο και να φυσήξουν τον καπνό τον εισαγόμενο.
Κατεβαίνοντας από το αστικό, ο Νικ σκέφτηκε ότι ναι, θα έπρεπε να είχε σηκωθεί για την έγκυο γυναίκα. Ήταν δεν ήταν εικοσιπέντε με την κοιλιά στο στόμα, λογικά κι αυτή θα πήγαινε σε μια δουλειά που σιχαίνεται, ίσα – ίσα να βγάλει τα πρώτα πάμπερς του μωρού.
Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Και γκρίνια. Από την ώρα. το λεπτό, την στιγμή που τέλειωσε και η τελευταία γιορτή του δεκαπενθήμερου,…
Έκλεισα τα μάτια στα δεκαοκτώ, τα ξανάνοιξα και βρέθηκα στα λίγο πριν τα τριάντα. Στην κυριολεξία τα δέκα σχεδόν χρόνια…
Ξύπνα, κοίτα έξω, κάτι μυστήριοι περικύκλωσαν το σπίτι και βαστάνε τουφέκια και κρατάν σπάθες. Προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα, ξύπνα,…
Το διαδίκτυο είναι ένας ατέλειωτος σκουπιδότοπος, ή μια ατέλειωτη όαση. Ανάλογα με ποιους είσαι και τι σκέφτεσαι καθώς το χρησιμοποιείς….
«Τελικά;» τον ρώτησα και περίμενα. Φασαρία και κόρνες απ’ έξω, ησυχία μέσα. «Ότι να’ ναι κι όπως κάτσει» ήρθε σαν…
Στην γραφή το ωραιότερο που μπορεί να τύχει είναι η έμπνευση. Η αυθόρμητη κι αληθινή, απλή έμπνευση της στιγμής. Μια…
«Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα τελείωνε έτσι» «Να τελειώσει; Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Ο θάνατος είναι απλά ένα…
«Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Πιο πολύ φοβάμαι την ζωή παρά τον θάνατο» Κάπως έτσι ξεκίνησε να μιλά και άναψε…