Σίγουρα όλοι τους έχουμε δει. Στο δρόμο, σε λεωφορεία και τραμ, σε πάρκα και πεζοδρόμια.
Να επαιτούν και να ζητούν το ελάχιστο που μπορούμε να τους δώσουμε.
Σίγουρα όταν ήμασταν πιτσιρίκια, νιώσαμε το φόβο και την αγωνία στη φωνή του μπαμπά ή της μαμάς και το δυνατό τράβηγμα στο χέρι μας καθώς μας οδηγούσε στον απέναντι δρόμο.
Στην ασφάλεια, μακριά από τον περίεργο βρώμικο τύπο που ζητιανεύει για να πάρει “τη δόση του”.
Ανάγνωση κειμένου » “Το Ρολόι, η Σύριγγα και το Θηρίο”
Περνάει η ημέρα και με το που πατάω το πόδι σπίτι αναρωτιέμαι πραγματικά πως την ξόδεψα.
Με ποιόν τόπο ξόδεψα τις ώρες της και που έδωσα το χρόνο της.
Απαντάω αμέσως στην ερώτηση μου φωναχτά, δουλειά και διαδρομή προς αυτήν. Διαδρομή προς το σπίτι μετά το τέλος της.
Ίσως καμιά βόλτα σε ψιλικά και τσιγάρα κι άντε βαριά και καμιά μπύρα για το βράδυ που έρχεται. Μετά σπίτι, να αναμένω την επόμενη ημέρα που θα κυλήσει ακριβώς όπως αυτή που φεύγει.
Ανάγνωση κειμένου » “Χαμογέλα σε όσους σου το ζητάνε”
Κοιτάζω τη λευκή σελίδα για ακόμη μια φορά. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που απλά ενώ κοιτάζω μια λευκή σελίδα, παράλληλα σκέφτομαι.
Τί θέμα θα αναπτύξω, ποια κατάσταση θα σχολιάσω, αν θα βγάλω χολή ή θα εκθειάσω μια κατάσταση.
Παράλληλα, πάλι αυτή η αγαπημένη λέξη, ένα κουτάκι μπύρας είναι δίπλα μου και ακούγεται το stairway to heaven από τα ηχεία.
Ένα κομμάτι το οποίο πιστεύω πως ακούγεται όταν ο καθένας από εμάς φτάνει στο τέλος του δικού του τούνελ και παρασύρεται από το φως που υπάρχει έξω από αυτό ή λούζεται με αυτό και πηγαίνει παραπέρα.
Ανάγνωση κειμένου » “Shawshank Redemption – Όλοι είμαστε φυλακισμένοι”
Ο χρόνος είναι ένα πρόσωπο στο νερό. Ο χρόνος είναι μια ιδέα για την οποία έχουν δοθεί σκληρές μάχες αλλά κανείς δεν γνωρίζει τους ήρωες που έχουν πέσει για αυτές.
Ο χρόνος είναι ότι πολυτιμότερο μπορεί να χαρίσει ο άνθρωπος στον συνάνθρωπο.
Για τον πιο απλό λόγο που υπάρχει και κανείς μας δεν νοιάζεται: ο χρόνος τελειώνει.
Ανάγνωση κειμένου » “Ότι πολυτιμότερο: Ο Χρόνος”
Κάποτε υπήρχε μια συσκευή απαράμιλλης τεχνολογικής επαναστατικότητας σε κάθε σχεδόν σπίτι: η φωτογραφική μηχανή.
Τώρα πλέον έχει εγκατασταθεί στης «νέας τεχνολογίας κινητά.»
Τα καλά σταμάτησαν να τα κυκλοφορούν, που έλεγε κι ο παππούς.
Ποτέ δε θα μάθω να τα χειρίζομαι εν τω μεταξύ τα ρημαδιασμένα.
Συνήθως τη φωτογραφική μηχανή τη χρησιμοποιούσε η μαμά του σπιτιού και απαθανάτιζε την κάθε χαρούμενη στιγμή της οικογένειας.
Έπειτα διάλεγε κορνίζες που δεν ταίριαζαν καθόλου με το υπόλοιπο διακοσμητικό στοιχείο του σπιτιού και έβαζε μέσα μια στάλα ζωής τραβηγμένη με ένα φακό.
Έβαζε μέσα φωτογραφίες.
~~
Ανάγνωση κειμένου » “Φωτογραφίες κι αναμνήσεις”