Trance music για πάντα

Η Trance μουσική πέθανε, η διασκέδαση μαζί της επίσης πέθανε, το κοινό της κουλτούρας των 90s  και 00s που απάρτιζε το σύνολο των οπαδών του συγκεκριμένου μουσικού ρεύματος μεγάλωσε.

Βέβαια όταν αναφέρεται η μουσική Trance των δεκαετιών εκείνων αυτόματα το μυαλό και το αυτί όλων μας πηγαίνει και στην deep house, και στην psychedelic trance και γενικά σε ολόκληρο το σύνολο της ηλεκτρονικής μουσικής.

Κάτι το οποίο δεν είναι σωστό αλλά δεν είναι και ολότελα λάθος. Από αυτό το πεδίο γνώμης θα αναφέρω κάποια πράγματα σχετικά με την Trance.

~~{}~~

Ως ένα πιτσιρίκι των τότε μεγάλων εποχών της Trance μουσικής πρόλαβα το ρεύμα στα τελευταία του.

Μένω στην Θεσσαλονίκη, οπότε πρόλαβα και Boutique (αν το γράφω σωστά), Zoo Club, Deca Dance και αν θυμάμαι καλά ένα ακόμη, το Lido.

Τα μεγαλύτερα clubs της πόλης ήταν προορισμός της τότε νεολαίας για μια διασκέδαση που σήμερα δεν υπάρχει.

Για παράδειγμα, διάλεγες ένα απλό τζιν παντελόνι, μια μπλούζα κατά προτίμηση λευκή έντονη για να φεγγοβολάς στο black-light, έφτιαχνες το μαλλί με ζελέ που το έκανε τσιμέντο, έδενες τα Adidas σου και έμπαινες στο πρώτο club που βρισκόταν στον δρόμο σου.

~~{}~~

~~{}~~

Χορός και ποτά μέχρι το πρωί και ενδιαφερόσουν μόνο να μην χάσεις τους φίλους σου στους αχανείς τόπους της τεράστιας σάλας του μαγαζιού.

Νοιαζόσουν για το αν σε κοιτάει το crush της εβδομάδας και πως θα την/τον πλησιάσεις, καιγόσουν να μην σε πιάσει το δεύτερο ποτό και γίνεις ρεζίλι στους γύρω.

Μπορεί να φαίνεται χαζό και τρελό, κατά τους πολλούς συνομήλικους και ρομαντικό ίσως, αλλά τα χρόνια των clubs που έπαιζαν Trance ήταν τα ωραιότερα χρόνια προ-εφηβείας, εφηβείας, ενηλικίωσης που θα μπορούσε να βιώσει κάποιος.

Και η Trance δεν είναι η αγαπημένη μου μουσική ούτε κατά διάνοια, αλλά είναι η μουσική που με μεγάλωσε.

~~{}~~

~~{}~~

Ας δούμε και το ζουμί της τώρα, ποιους καλλιτέχνες έχει αναδείξει η Trance;

Ξεκινάμε:

Paul Oakenfold, DJ Sasha, Johan Gielen, Paul van Dyk, Accadia, DJ Yahel (ανατριχίλα μέχρι τέλους με το Butterfly) και φυσικά ο DJ Tiesto, του οποίου τα cd ήταν έγκλημα να μην τα έχεις στο ράφι σου ακόμη κι αν ήσουν της ραπ ή της ροκ.

Αυτούς θυμάμαι, έχω ξεχάσει σίγουρα αξιόλογα ονόματα.

Σήμερα η Trance ακούγεται μόνο σε συγκεκριμένα events και μετά από πολύ διαφήμιση, μιλάμε πάντα για Ελλάδα.

Είναι κρίμα, αν σκεφτεί κανείς ειδικά τι ακούγαμε κάποτε ως πιτσιρικάδες και τι ακούν σήμερα οι ανάλογες ηλικίες.

~~{}~~

~~{}~~

Γιατί κακά τα ψέματα, η Trance δίνει κάτι στο αυτί.

Δεν είναι η ενέργεια που δίνει η ηλεκτρική κιθάρα στην rock, δεν είναι το μένος που δίνει η μπάντα στην metal, δεν είναι η ψυχή που δίνει ο τραγουδιστής στα Blues, δεν είναι η αρμονία που δίνει ο συνθέτης στην κλασική, δεν είναι ο στίχος που δίνει ο ραψωδός στην ραπ.

Είναι κάτι που δίνει ο τύπος πίσω από τα πικ-απ, είναι αυτό που είτε σου αρέσει είτε σε αφήνει αδιάφορο.

Δεν γίνεται να μην σου αρέσει η Trance μουσική, έστω και βαθιά μέσα σου το ξέρεις, είχες δεθεί με κάποιο κομμάτι της σε κάποια περίοδο της ζωής σου.

Και για να λέμε και την αλήθεια, αυτό θα ξεχαστεί ποτέ;

~~{}~~

~~{}~~